Το κόλπο είναι απλό, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το εφαρμόζουν οι πάντες. Ο «κανόνας» πάντα έχει εξαιρέσεις και δεν αποκλείεται κάποιοι που οδηγούνται σε πτώχευση, όντως να αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητο πρόβλημα. Οι άλλοι πάντως, οι «κομπιναδόροι», δημιουργούν εικονικές οφειλές από υποτιθέμενα άτοκα δάνεια με αποδοχή λευκών συναλλαγματικών από τον υποτιθέμενο δανειστή. Ο υποτιθέμενος δανειστής με βάση τις συναλλαγματικές και άτυπη δανειστική σύμβαση προσφεύγει στο δικαστήριο βγάζει διαταγή πληρωμής ζητάει την πτώχευση του οφειλέτη. Ο δανειολήπτης δεν αντιδρά στην αίτηση πτώχευσης.
Το δικαστήριο κηρύσσει έτσι την επιχείρηση σε πτώχευση και ορίζεται σύνδικος δικηγόρος, ο οποίος αντί να προστατεύει τα συμφέροντα των πιστωτών προστατεύει τα συμφέροντα του «πτωχού».
Πριν μπει το σχέδιο πτώχευσης σε δράση, έχουν φροντίσει προηγουμένως να συστήσουν μία νέα εταιρία με το ίδιο αντικείμενο και συνήθως στον ίδιο επαγγελματικό χώρο στην οποία έχουν ήδη μεταβιβάσει το σύνολο του ενεργητικού της επιχείρησης, στη νέα.
Ο σύνδικος απογράφει ότι άχρηστο έχει απομείνει από την περιουσία την οποία και υπερεκτιμά, η οποία εκποιείται με το κιλό.
Έτσι, ελλείψει ενεργητικού η πτώχευση κλείνει και ο «πτωχός», συνεχίζει αφανώς την επιχειρηματική του δράση μέσω της νέας απαλλαγμένης από τις υποχρεώσεις που βάρυναν την παλιά του επιχείρηση.
Για να πετύχει το κόλπο, είναι απαραίτητη η συνέργεια δικηγόρου, συνδίκου και δικαστή εκούσια ή ακούσια.
