Να ρητορεύουν ασυστόλως πατώντας στα ερείπια μιας χώρας που οι ίδιοι δημιούργησαν δηλώνοντας από πάνω και «εξουθενωμένοι» για το «πατριωτικό» τους επίτευγμα.
Να επιδίδονται σε «κρίσεις μεγαλείου» και να ασελγούν με ύφος βαρύγδουπο κατά του κοινού νού.
Να παριστάνουν τους «σωτήρες» την ώρα που... βυθίζουν την κοινωνία στην καταστροφή και την απόλυτη χρεοκοπία.
Να μετέρχονται τον έσχατο ποπουλισμό, τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, εμφανιζόμενοι σαν «συμπάσχοντες» των εργατών και των συνταξιούχων, την ώρα που κόβουν τους μισθούς των εργατών και πετσοκόβουν τις συντάξεις των συνταξιούχων.
Να εκφωνούν «οραματικούς λόγους» σε ένα λαό που την ίδια ώρα τον μετατρέπουν σε «πιστωτικό υπόλοιπο», τον αλυσοδένουν χειροπόδαρα και τον καταδικάζουν σε ρόλο εμπράγματης υποθήκης ενός «ειδικού λογαριασμού» αφιερωμένου σε κεφαλαιοκράτες, τραπεζίτες και τοκογλύφους.
*
Ο κ. Βενιζέλος το έχει αποδείξει πολλές φορές, το απέδειξε και χτες:
Διαθέτει αστείρευτες ποσότητες τέτοιου - και ακόμα περισσότερου - θράσους.
