Ν' ακούς μεσάνυχτα τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον Γιάννη Μπέζο - που ήταν έξω από τα νερά του -, δεν ... προλαβαίνεις ούτε τις πυζάμες σου - αν φοράς - να βάλεις.
Ο Ανδρουλάκης επίσης πεσμένος. Δεν είχε το κατάλληλο ακροατήριο για να τον ανάψει. Κι ο Ντερμπεντέρης , που είναι ειδικός, βαριόταν κι αυτός.
Ακόμη και η "σοφία" του περί πολιτικής ήταν Β' επιλογης.
"Ακου Γιάννη, επειδή προέρχεσαι από θεατρική οικογένεια. Στη πολιτική πρέπει να υπάρχει σεναριακή σκέψη".
Αυτό μας έφαγε τοσα χρόνια...
