Τη συσπείρωση των στελεχών, μελών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, διακηρύσσει, πως επιθυμεί και επιδιώκει ο Πρόεδρός του, απευθύνο-ντάς τους τη «συγγνώμη του» και καλώντας να δώσουν τόπο στην οργή και την αγανάκτησή τους και να πάνε την Κυριακή να ξαναψηφίσουν το Κίνημα.
Πόσο ειλικρινής φαντάζει ο σύντροφος Βενιζέλος, σ΄ αυτό του το προ-σκλητήριο και...
πόσο πείθει ;
Με τη γνωστή ευφράδειά του, εμφανίζεται μετανιωμένος, για πολλά πεπραγμένα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, αλλά μόνο γι εκείνα που έγιναν πριν ο ίδιος πάει στο υπουργείο οικονομικών. Τα λάθη έγιναν από τους άλλους, λοιπόν κι εγώ είμαι εδώ για να ζητήσω συγγνώμη, γι αυτούς, για λογαριασμό τους !
Η στρατηγική αυτή του Προέδρου, αν και καλά καμουφλαρισμένη, αποκαλύπτεται από τη λειτουργία και τις πρακτικές πολλών ανθρώπων του περιβάλλοντός του και ειδικά των βαστάζων «πραιτοριανών του».
Κατ΄ αρχήν, έχουμε τη δημόσια μουγγαμάρα, η οποία καταλαμβάνει όλα τα βενιζελικά στελέχια, όταν, συμμετέχοντας σε τηλεοπτικές συζητήσεις, βρίσκονται αντιμέτωπα με ερωτήσεις, επιθέσεις ή και αφορισμούς, κατά της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα κατά του Γ. Παπανδρέου. Είναι, όλοι τους, σχεδόν, απολαυστικοί, στο ρόλο του παρατηρητή, στη συμπεριφορά του …τρίτου, του «δεν ξέρω δεν απαντώ» !
Κατά δεύτερο, είναι τα λόγια και οι κουβέντες, που χρησιμοποιούνται, όχι μόνο, στους διαδρόμους της «ανανεωμένης» Ιπποκράτους, αλλά και σ΄ όλες τις κατ΄ ιδίαν επαφές και συζητήσεις, με μέλη και οπαδούς, κεντρικό μοτίβο των οποίων είναι το «αυτοί που διέλυσαν το κόμμα και την Ελλάδα κι εμείς που προσπαθούμε απεγνωσμένα, να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί !...».
Φυσικά και δεν καταλάβατε σωστά, αν νομίσατε πως εννοούν κάποιους άλλους, π.χ. τους δεξιούς και τον Καραμανλή. Στον Παπανδρέου αναφέρονται και στους συνεργάτες του, δηλαδή τους συντρόφους τους ! Κι όταν μιλούν για τη «διάλυση του κόμματος», σαφώς και δεν την βλέπουν, ως αποτέλεσμα και των δικών τους υπονομευτικών πρακτικών, αλλά την αποδίδουν, μονοδιάστατα και αποκλειστικά στα λάθη και την ανικανότητα των προηγούμενων. (Πολλά και χαρακτηριστικά τα …κοσμητικά επίθετα που αραδιάζουν, εύκολο να τα μαντέψει, κανείς, δεν θα τους κάνω τη χάρη να τα επαναλάβω…).
Σε τεντωμένο (τρόπος του λέγειν…) σχοινί, λοιπόν, ο Βενιζέλος, προσπαθώντας να ισορροπήσει, μέσα στις καταστάσεις και τα γεγονότα και να προσελκύσει ψήφους, στη δοκιμασία της Κυριακής. Παράλληλα τα δίνει όλα, για να μη δώσει αφορμές και κατηγορηθεί, πως υποδαυλίζει την εσωκομματική φωτιά, ως ο ιθύνων νους και καθοδηγητής των όποιων ρεβανσιστικών συμπεριφορών των υποτακτικών του.
