Ο ίδιος μέχρι στιγμής επιλέγει και πάλι να... αυτοκτονήσει πολιτικά. Τι προσφέρουν στον φιλοευρωπαϊκό χαρακτήρα της Νέας Δημοκρατίας ο Γιώργος Ανατολάκης και ο Θάνος Πλεύρης; Τι είδους στροφή στον φιλελευθερισμό επιχειρεί η ΝΔ όταν...
...η επιστροφή της Ντόρας εξελίσσεται σε ένα φοβερά απωθητικό τηλεοπτικό προϊόν παγωμένων χαμογελων;
Ποιος θα πειστεί ότι ο Κυριάκος Βελόπουλος είναι πιο αξιόπιστος από τον Δημήτρη Στρατούλη; Πώς θα εκπροσωπήσει η Ν.Δ το καινούριο όταν δέχεται ξανά πίσω τον γυρολόγο Κιλτίδη; Δεν υπάρχει ένας επικοινωνιολόγος να τους εξηγήσει ότι έτσι χαρίζουν την πρώτη θέση στον Τσίπρα;
Τι θα απαντήσει ο αυτοκαστροφικός Σαμαράς όταν ο Τσίπρας τον ρωτήσει στo debate "γιατί μάζεψες τη Ντόρα και τους ακροδεξιούς του Καρατζαφέρη"; Πώς θα διαχειριστεί η Νέα Δημοκρατία έναν εξοργισμένο Καρατζαφέρη που 24 ώρες (δικαίως) θα βρίζει τον Σαμαρά και θα θυμίζει τη ροπή του στην...προδοσία;
Οι κινήσεις του Σαμαρά δεν τοποθετούν απέναντι από τον Τσίπρα ένα ευρύ φιλοευρωπαϊκό μέτωπο αλλά την πλέον συντηρητική και παρωχημένη εκδοχή της Νέας Δημοκρατίας από το 1974 μέχρι σήμερα. Η απάντηση στη λαϊκίστικη Αριστερά δεν μπορεί να είναι μια λαϊκίστικη Δεξιά.
Όταν δεν θες να συνθέσεις ένα φιλελεύθερο μέτωπο, μην παίρνεις απλώς τη Ντόρα κι όταν δεν μπορείς να συμβολίσεις την ένωση της παράταξης με μια συμφωνία με τον Καρατζαφέρη, μην μαζεύεις σαν ζητιάνος τους Πλεύρηδες και τους Βελόπουλους.
Με αυτά και με αυτά, η χώρα είτε θα κυβερνηθεί από μια επικίνδυνα οικονομικά αναλφάβητη Αριστερά είτε από μια ανατριχιαστικά παλαιολιθική Δεξιά. Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες...
