Φώτης Νάκος
Κυριακή μεσημέρι ...Το ρολόι της ατυχίας χτυπάει και ένας δικός μου άνθρωπος "διπλώνεται" από τον πόνο.
Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται και οι πόνοι στην...
κοιλιακή χώρα είναι αφόρητοι , τον μεταφέρω με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο '' Ερυθρός Σταυρός" που εφημέρευε.
Με την πρώτη ματιά γίνεται αντιληπτό, ότι τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου εύκολα, καθώς στα εξωτερικά ιατρεία των επειγόντων περιστατικών, οι ουρές είναι μεγάλες και τα καθίσματα του διαδρόμου δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς.
Ένας παθολόγος ιατρός παλεύει για να εξυπηρετήσεις δεκάδες ασθενείς και έκτακτα περιστατικά
Ο κλιματισμός σε μια ζεστή μέρα αναποτελεσματικός αν όχι ανύπαρκτος..
Τηρώ με ευλάβεια την προβλεπόμενη διαδικασία δίνω τα στοιχεία του δικού μου ανθρώπου. Εξηγώ ότι πονά αφόρητα και ζητώ αν είναι δυνατόν να εξεταστεί, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι δεν είναι κάτι επικίνδυνο και μετά ας περιμένουμε όση ώρα χρειαστεί.
Κάποιοι "σεκιουριτάδες" μου εξηγούν ότι θα πρέπει να περιμένουμε τη σειρά μας
Λέω στον άνθρωπο μου να σφίξει τα δόντια. Του βρίσκω ένα πρεβάζι στην είσοδο για να καθίσει.
Η ώρα περνά μετά από μισή ώρα, ξαναπαρακαλώ τους "σεκιουριτάδες" να δοθεί μια προτεραιότητα, προκειμένου να σιγουρευτούμε ότι οι έντονοι πόνοι δε θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του.
Μου λένε να περιμένω.
"Ξεπεράσαμε " τη μια ώρα αλλά ακόμα η πόρτα του παθολόγου, παραμένει ερμητικά κλειστή.
Πλησιάζω και πάλι τους "σεκιουριτάδες" και τους παρακαλώ να ενημερωθεί ο γιατρός για να ξέρω τι θα κάνω: Αν θα φύγουμε ή θα μείνουμε. Κοιτάνε τη λίστα και μου λένε ότι είμαστε οι επόμενοι, στη σειρά.
Αυτό ήταν το "μοναδικό παυσίπονο" που δέχθηκε ο άνθρωπός μου , από το δημόσιο σύστημα υγείας , καθώς η ελπίδα ότι θα δει σε λίγο τον παθολόγο ο οποίος θα κάνει κάτι για να σταματήσει τον πόνο, τον έκανε να αναθαρρήσει.
Όμως μετά από μισή ώρα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Εκεί το ποτήρι ξεχείλισε και άρχισα να φωνάζω. Μετά από μιάμιση ώρα παραμονής στο νοσοκομείο, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ένας άνθρωπος που σφαδάζει από τους πόνους , παραμένει πεταμένος στο προαύλιο.
Βάζω τι φωνές... Μια γιατρός επιτέλους ανοίγει την πόρτα και μου λέει ''Να κάνετε υπομονή υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν από τις 12 το μεσημέρι (σημείωση δηλαδή 4,5 ώρες).
Αρχίζω να βρίζω... "Βουτάω" τον άνθρωπό μου, τον βάζω στο αυτοκίνητο και πηγαίνω στην πλησιέστερη ιδιωτική κλινική, καθώς ακόμα και οι κραδασμοί του αυτοκινήτου ήταν πολύ επώδυνοι για αυτόν.
Για άλλη μια φορά ο ασφαλισμένος του ΕΟΠΥΥ κλήθηκε να βάλει το χέρι στην τσέπη και οι εισφορές του για το δημόσιο σύστημα υγείας πάνε στο πουθενά...
Κατά την άποψη μου σίγουρα θα ήταν πιο έντιμο από πλευράς του κράτους, να σου λένε εξαρχής ότι δεν θα σου κάνουν κρατήσεις για υγειονομική ασφάλιση, αφού ούτως ή άλλως για να βρεις την υγειά σου πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη.
Σίγουρα όμως αυτή η αντιμετώπιση του πολίτη, προκαλεί παρενέργειες. Γιατί καλλιεργεί οργή και με τη σειρά του ο πολίτης βλέποντας ότι πληρώνει για υπηρεσίες που δεν απολαμβάνει -αν δεν γίνει ένθερμος οπαδός του "Δεν πληρώνω" φόρους , χαράτσια, διόδια κ.α- σίγουρα θα κλέψει και αυτός το κράτος όπου και όπως μπορεί. Τουλάχιστον εμένα μετά την περιπέτεια μου, αυτό το συναίσθημα μου προκλήθηκε...
Τέλος, δεν θέλω να συμμεριστώ με τίποτα αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι ότι οι πολιτικοί σχεδιάζουν τη διάλυση τους εθνικού συστήματος υγείας για να επωφεληθούν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Άλλωστε δεν έχω και τα στοιχεία και για να το τεκμηριώσω
ΥΓ1. Τελικά ο άνθρωπός μου, εγχειρίστηκε άμεσα καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε εσωτερική αιμορραγία στην κοιλιακή χώρα από κύστη που έσπασε, αλλά και φλεγμονή στην σκωληκοειδίτιδα.
ΥΓ2. Δεν τα έχω με τον γιατρό που έβρισα , γιατί στην κυριολεξία ο άνθρωπος είχε να αντιμετωπίσει δεκάδες περιστατικά και πάλευε μόνος του. Άλλωστε το μόνο που δεν θέλω γράφοντας αυτό το άρθρο, είναι να απαξιώσω τους γιατρούς του δημοσίου, που ορισμένες φορές παλεύουν στην κυριολεξία με γυμνά χέρια.
Τα έχω με τον υπουργό υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο και όλους τους προκατόχους που δεν λένε την αλήθεια στους ασφαλισμένους ότι πληρώνουν για μηδαμινές υπηρεσίες, καθώς αν τους προκύψει κάτι έκτακτο ή σοβαρό, θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.
ΥΓ3. Δεν θέλω καν να σκεφθώ τον Γολγοθά των ανασφάλιστων και των οικονομικά αδυνάτων συμπολιτών μας που δεν έχουν άλλη λύση παρά να απευθυνθούν αποκλειστικά στο ΕΣΥ...
