Κύριε διευθυντά.
Τα αδικαιολόγητα προσπάθησε να δικαιολογήσει ο βουλευτής της ΝΔ Μανόλης Κεφαλογιάννης μιλώντας από την τηλεόραση του Σκάι σχετικά με τους προκλητικούς διορισμούς συγγενών πολιτικών, και λέγοντας ότι...
ο πολιτικός χρειάζεται δίπλα του έναν άνθρωπο που να τον εμπιστεύεται, καθώς διαχειρίζεται έγγραφα το περιεχόμενο των οποίων δεν πρέπει να διαρρεύσει. Οπότε, αν κατάλαβα καλά, ανάμεσα στο «προσλαμβάνω εκείνον που έχει τα τυπικά προσόντα» (για την απόκτηση των οποίων έφαγε τα νιάτα του στα θρανία) και στο «προσλαμβάνω την ανιψιά μου, απόφοιτο λυκείου, αλλά πολύ καλό παιδί και πίνει νερό στο όνομά μου», προτεραιότητα έχει η ανιψιά. Είναι μια λογική (του παραλόγου;) που κι αν δεν βοηθάει το κράτος να πάει μπροστά, συμβάλλει στην ακόμη μεγαλύτερη συνοχή της ελληνικής οικογένειας...
Μετά τιμής
Πανδώρα
ΥΓ.: Κατά τα άλλα, και για να περάσουμε στα διεθνή, σοκαρισμένη διαβάζω ότι είναι η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ με την απόφαση της αμερικανικής υπηρεσίας αντιντόπινγκ (USADA) να αφαιρέσει και τους επτά τίτλους του κορυφαίου ποδηλάτη και επτά φορές νικητή του γύρου Γαλλίας Λανς Αρμστρονγκ, καθώς και να τον αποκλείσει από όλους τους αγώνες.
* Αυτό μετά την απόφαση του ιδίου να μη συνεχίσει τη δικαστική διαμάχη προκειμένου να αποδείξει ότι δεν έχει πάρει αναβολικά.
* Εγώ δεν απορώ με την απόφαση του Αρμστρονγκ, αλλά με το σοκ των φιλάθλων. Υπάρχει σήμερα άνθρωπος που πιστεύει ότι αυτά τα μεγάλα, τα υπεράνθρωπα ρεκόρ γίνονται χωρίς… βοήθεια; Υπάρχει;
