Την κορύφωση των γεγονότων αυτών των ημερών, στη Λιβύη, ο Έλληνας Μητροπολίτης υψώνει φωνή βοήθειας και διάσωσης των 250 Ελλήνων και 140 Κυπρίων, ως και όλου του Χριστιανικού πληρώματος της Μητροπόλεώς του.
«Δεν θα φύγω από το ποίμνιο μου», λέγει προς την Ελληνική Πολιτεία, «διά τε την ασφάλειαν των ομογενών μας και τη διαφύλαξη, από τυχόν εχθροπραξίας και βανδαλισμούς των Ιερών μας Ναών, των Σχολείων μας και των πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων των Κοινοτήτων μας, τόσον εν Τριπόλει, όσον και εν Βεγγάζη».
Εγκλωβισμένος στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου «των Σκλάβων Ελλήνων», όπως αποκαλείται, τον οποίον με προσωπικούς κόπους και μόχθο αναστήλωσε και προ 5ετίας εγκαινίασε, προς θαυμασμό και ικανοποίηση όλων των παραστάντων επισήμων των Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της εκεί Λιβυκής Πολιτείας, ενισχύει και εμψυχώνει όλο το ποίμνιο του και ευσεβείς μουσουλμάνους, που μαζεύτηκαν γύρω του και αρνείται οποιαδήποτε αποχώρησή του, από τους πιστούς του, πριν ή πρώτα αυτοί διασωθούν, ενώ στον ίδιο προσφέρουν, από την πρώτη στιγμή, πλοίο ή αεροπλάνο, προς διάσωσή του.
«Η χρυσοποίκιλτη μίτρα ενός Αρχιερέως είναι πρωτίστως ακάνθινο στεφάνι μαρτυρίου, αν χρειαστεί, υπέρ του Λαού, που του εμπιστεύθηκε ο Χριστός μας»!
