Καθώς η τέχνη και ειδικά η μουσική με τη στιχουργική συνοδεύει – ίσως πολλές φορές και καθορίζει – τις πλέον σημαντικές στιγμές και φάσεις της προσωπικής ζωής του καθενός, δε θα μπορούσε, σ’ αυτήν την προοπτική, να απουσιάζει ένα χαρακτηριστικό τραγούδι από τον καθημερινό αγώνα των καρκινοπαθών και όλων, όσοι τους στηρίζουν.
Κάπως έτσι γράφτηκε το «Ουζερί “Το Χημειοθεραπείον”», σε μια δύσκολη προσωπική συγκυρία, από το Νοέμβρη του 2010 έως και το Μάη του 2011, στο πλαίσιο αλλεπαλλήλων χημειοθεραπευτικών σχημάτων για την αντιμετώπιση οξείας λευχαιμίας.
Σκοπός του τραγουδιού δεν είναι άλλος από το να ενισχύσει όλους, όσοι πασχίζουν μέσα στη δύσκολη αυτή μάχη για τη ζωή...
Κάπως έτσι γράφτηκε το «Ουζερί “Το Χημειοθεραπείον”», σε μια δύσκολη προσωπική συγκυρία, από το Νοέμβρη του 2010 έως και το Μάη του 2011, στο πλαίσιο αλλεπαλλήλων χημειοθεραπευτικών σχημάτων για την αντιμετώπιση οξείας λευχαιμίας.
Σκοπός του τραγουδιού δεν είναι άλλος από το να ενισχύσει όλους, όσοι πασχίζουν μέσα στη δύσκολη αυτή μάχη για τη ζωή...
- ασθενείς, πολύτιμοι γιατροί, συγγενείς, φίλοι - αφήνοντας την αίσθηση ότι στο «χορό» της ζωής πάντα υπάρχει θέση για μια ξεχωριστή… ζεμπεκιά στις τόσο επίσης ξεχωριστές και δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν όλοι αυτοί.
Το σύνθημα που αποπνέει εμφανέστατα ο στίχος αλλά και σε δεύτερο ρόλο η μουσική επένδυση θα μπορούσε να είναι «από την παρενέργεια στην… ενέργεια» και ίσως αυτό αποτελεί και ένα προσκλητήριο για δύναμη, αγώνα και αισιοδοξία!
Σ’ αυτήν τη μουσική προσπάθεια θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγαπητούς μου φίλους και συνεργάτες, των οποίων η συμμετοχή στην παρούσα ηχογράφηση υπήρξε πολύτιμη:
Τον Κώστα Μποροδήμο που τραγούδησε και έπαιξε μπουζούκια και μπαγλαμά.
Τον Χάρη Κατσαμακίδη που τραγούδησε δεύτερες και τρίτες φωνές, καθώς και τον Αποστόλη Βαλσαμά που τραγούδησε ισοκρατήματα και έπαιξε φλάουτο
Μάιος του 2011
Κωστής Χαλάτσης
