Το μινιμαλιστικό τοπίο της περιοχής, με τους έντονους γεωμετρικούς διαχωρισμούς του χώρου και τα παράξενα όντα του να περιφέρονται σιωπηλά ανάμεσα στην γη, το νερό και τον ήλιο δημιουργούν στον επισκέπτη την αίσθηση ενός άλλου πλανήτη. Το άπλωμα της λάσπης πάνω στο ανθρώπινο κορμί οδηγεί στη απόλυτη μεταμόρφωση του, απελευθερώνοντας το από την ομορφιά ή την ασχήμια του, τονίζοντας μόνο την οντότητα χωρίς ταυτότητα, χωρίς συναίσθημα. Η αναμονή του στεγνώματος μεταλλάσσει τον χρόνο και κατευθύνει το νου στην απόλυτη κατανόηση του χώρου, του τόπου Ένας τόπος απόλυτα διεγερτικός για το φωτογραφικό μάτι, που, όσο και να προσπαθήσει να αποφύγει την φορμαλιστική αντιμετώπιση του θέματος, αυτή σου επιβάλλεται με ένα φυσικό και αβίαστο τρόπο σαν τη μοναδική πρόταση προσέγγισής του.
