Θετικό εμφανίζεται το Υπουργείο Πολιτισμού για την ένταξη στο ΕΣΠΑ του έργου που αφορά τη δημιουργία πολυδιάστατου πολιτιστικού – αρχαιολογικού χώρου στα Παλιάμπελα Κολινδρού. Στις αρχές Αυγούστου ο Δήμαρχος Πύδνας – Κολινδρού Βαγγέλης Πολύζος κατέθεσε στο αρμόδιο υπουργείο την ολοκληρωμένη μελέτη που αφορά το συγκεκριμένο έργο, ενώ λίγες μέρες αργότερα ο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού απέστειλε σχετική απάντηση στο δήμο, εκφράζοντας τη σύμφωνη γνώμη του για την υλοποίηση του έργου το οποίο και θα εκτελεστεί σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα, στο έγγραφο του Υπουργείου αναφέρεται πως το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να εξασφαλίσει την προβλεπόμενη έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, κατόπιν γνωμοδότησης του ΚΑΣ. Επίσης, το ΑΠΘ θα πρέπει να ζητήσει δια της αρμόδια ΙΣΤ ΕΠΚΑ να ορισθεί με υπουργική απόφαση, κατόπιν γνωμοδοτήσεως του ΚΑΣ ως φορέας υλοποίησης του έργου, δεδομένου πως σύμφωνα με τους κανόνες διαχείρισης του ΕΣΠΑ, αρμόδια για την εκτέλεση έργου εντός αρχαιολογικού χώρου είναι η αρχαιολογική υπηρεσία.
Ο Αρχαιολογικός χώρος Παλιαμπέλων
Ο αρχαιολογικός χώρος των Παλιαμπέλων Κολινδρού εντοπίζεται στη βορειοανατολική Πιερία, ένα νομό έκτασης 352 τ.χλμ. που ανήκει στην ευρύτερη περιφέρεια της κεντρικής Μακεδονίας. Τα Παλιάμπελα βρίσκονται στους απαλούς λόφους που μεσολαβούν ανάμεσα στις υπώρειες των Πιέριων ορέων στα νότια και τη μεγάλη πεδιάδα των Γιαννιτσών στα βόρεια. Απέχουν μικρή απόσταση από τις ακτές του Θερμαϊκού κόλπου στα ανατολικά όσο και από τον ποταμό Αλιάκμονα στα βόρεια.Τα Παλιάμπελα αναφέρονται για πρώτη φορά από τον αρχαιολόγο Δ. Γραμμένο που βρέθηκε στην περιοχή σε μια προσπάθεια εντοπισμού και καταγραφής προϊστορικών θέσεων. Με βάση κάποια διαγνωστικά επιφανειακά ευρήματα η θέση χρονολογήθηκε στη Νεολιθική εποχή (6500-4000 π.Χ.). Τη θέση επισκέφτηκαν αρκετοί ερευνητές, αλλά το ουσιαστικό βήμα για την αρχή της αρχαιολογικής μελέτης έγινε με το χαρακτηρισμό της θέσης ως αρχαιολογικό χώρο το 1995 από τους αρχαιολόγους Μ. Μπέσιο και Μ. Παππά.
Το ερευνητικό πρόγραμμα της ανασκαφής των Παλιαμπέλων Κολινδρού Πιερίας εγκαινιάστηκε το 1999, όταν με επικεφαλής τον καθ. Κ. Κωτσάκη μια ομάδα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Σέφηλντ (Ηνωμένο Βασίλειο) πραγματοποίησαν δοκιμαστική επιφανειακή έρευνα στον χώρο του προϊστορικού οικισμού. Με βάση τα επιφανειακά ευρήματα η θέση φάνηκε ότι κατοικούνταν για περίπου μιάμιση χιλιετία (από το 6000 ως το 4500 π.Χ.) κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής περιόδου. Η γεωφυσική διασκόπηση έδωσε ενδείξεις ότι η τούμπα, κατά τη Νεότερη Νεολιθική (περ. 4500 π.Χ) περικλείονταν από σύστημα περιβόλων και τάφρων στο πρότυπο του Νεολιθικού Διμηνίου. Το πάχος των αρχαιολογικών επιχώσεων υπολογίστηκε κατά μέσο όρο στο 1-1,5 μέτρο (κατά τόπους ως και 5 μ.) και η έκταση των ευρημάτων φάνηκε ότι κάλυπτε το σύνολο του λόφου με έμφαση την κορυφή και το δυτικό τμήμα της τούμπας. Σποραδικά ευρήματα υπέδειξαν δραστηριότητα προς το τέλος της εποχής Χαλκού (13ος -12ος αι. π.Χ.) και κατά τη Βυζαντινή περίοδο (6ος - 14ος αι. μ.Χ.). Παρόλα αυτά, τα πιο εκτεταμένα ευρήματα ανήκαν φανερά στο Νεολιθικό οικισμό. Έτσι αποφασίστηκε η προετοιμασία ενός οργανωμένου ανασκαφικού προγράμματος με αφετηρία τα σημεία της τούμπας που είχαν τις πιο ενθαρρυντικές αρχαιολογικές ενδείξεις.
