Οι υπόλοιποι 299 του χοιροστασίου τηρούν σιγή ιχθύος. Προφανώς αν μιλήσουν δεν θα έχει φαΐ.
Όλοι αυτοί έχουν κυλιστεί στο βούρκο της πολιτικής (με την κακή έννοια) και η μπόχα που βγάζουν τους φαντάζει σαν το πιο ευωδιαστό άρωμα.
Πλέον θα μπορούμε άνετα και χωρίς να κινδυνεύουμε να συλληφθούμε για εξύβριση της αρχής να βροντοφωνάζουμε στις διαδηλώσεις «Πολιτικοί, γουρούνια, αποφάγια».
Θα πρέπει πάντως να δώσουμε συγχαρητήρια στον Γιωργάκη γιατί είναι ο πρώτος πολιτικός που έκανε τόσο ξεκάθαρη αυτοκριτική λέγοντας ότι είναι γουρούνι.
Καλά, μην περιμένεις να έχει και την τσίπα να παραιτηθεί. Είπαμε.
Και επιτέλους λύθηκε και εκείνο το μυστήριο. Κάθε φορά που περνούσα από την βουλή κάτι βρώμαγε και δεν ήξερα τι.
Πίστευα ότι η μπόχα ήταν από τις βρωμιές τους. Αλλά τελικά δεν ήταν μόνο από αυτές.
Για να καταλάβετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο να σας θυμίσω ότι στο γνωστό βιβλίο του Όργουελ «Η Φάρμα των ζώων» κουμάντο έκαναν τα γουρούνια.
Τα οποία τα είχαν κάνει πλακάκια με τους ανθρώπους, όπως καλή ώρα το δικό μας γουρούνι με τους τροϊκανούς, και είχαν υποδουλώσει και εκμεταλλευόντουσαν τα υπόλοιπα ζώα.
Τα οποία ζώα, όπως και με την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, πίστευαν στις καλές προθέσεις των γουρουνιών.
Το ΔΝΤ είναι η σωτηρία μας, η επιμήκυνση του χρέους είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στην χώρα μας τους τελευταίους πέντε αιώνες, η μείωση των μισθών είναι ένα ευχάριστο γεγονός.
Το έχω πει πολλάκις. Γιατί μας βασανίζουν έτσι; Ας μας το πουν εξαρχής. Όποιος θέλει να έχει δουλειά θα πρέπει να πληρώνει. Στις δύσκολες εποχές που ζούμε όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη.
Για πλουτίσουν οι τραπεζίτες.
Αν δεν είχαμε τις τράπεζες τι θα κάναμε; Ούτε θα χρωστάγαμε τα δάνεια που δίνουν ένα νόημα στην ζωή μας, ούτε θα μας έκοβαν μισθούς και συντάξεις για να τροφοδοτήσουν τα τραπεζικά ταμεία… Μίζερα θα ζούσαμε.
Και έχεις τώρα και αυτούς που κατηγορούν τον πατερούλη των εργαζόμενων, τον Παναγόπουλο, λέγοντας ότι συμφώνησε κρυφά με τον ΣΕΒ για μείωση μισθών κατά 12%.
Αχάριστοι. Ο άνθρωπος το πάλεψε με νύχια και με δόντια. 10% έλεγε ο ΣΕΒ, 15% ο Παναγόπουλος. Και τελικά μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις έφτασαν στο 12%.
Μείωση μισθών. Απλά ο Παναγόπουλος σαν καλός συνδικαλιστής που είναι είχε μάθει να αγωνίζεται και αξιοπρεπείς αυξήσεις των μισθών και έβαζε πάντα τον πήχη λίγο ψηλά ώστε τελικά να πέσει κοντά στον πραγματικό του στόχο.
Απλά μπερδεύτηκε λιγάκι και δεν κατάλαβε ότι ετούτη τη φορά συζητούσαν για μειώσεις και όχι για αυξήσεις.
