του Αντώνη Μάντζιου, οικονομολόγου,
μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τελευταία δημοσκόπηση τηςPulse RC στο σημερινό Ποντίκι.
Και αυτή όπως και οι προηγούμενες αναδεικνύουν μια στροφή του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά μια αριστερά που ενισχύεται σημαντικά τόσο από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ όσο όμως και από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ.
Ο προβλεπόμενος σύμφωνα με την δημοσκόπηση αριθμός των εδρών οδηγεί με την βοήθεια του εκλογικού νόμου, που πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με 50 έδρες, σε κυβέρνηση Ν.Δ. με ΠΑΣΟΚ με μια Αριστερά που ως αντιπολίτευση έχει σχεδόν τα ίδια εκλογικά ποσοστά με το άθροισμα των ποσοστών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Το ερώτημα είναι: Γιατί μετά τις εκλογές να μην έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μια Αριστερά με πρόταση εξουσίας,αλλά να έχουμε μια κυβέρνηση του μνημονίου, μια κυβέρνηση ίδιας και σκληρότερης,αντιλαϊκής πολιτικής, πολιτικής που εφαρμόστηκε και ασκήθηκε στις πλάτες μας τα δύο τελευταία χρόνια. Γιατί αλήθεια η Αριστερά να δίνει πάντα τον αγώνα της από τη θέση της αντιπολίτευσης αλλά να μην διεκδικεί και αυτή την κυβέρνηση;
Και να γίνει καθαρό ότι δεν μιλάμε για μια ένωση της Αριστεράς, αλλά για μια συνεργασία της Αριστεράς.
Γιατί άραγε είναι καλύτερα για τον λαό να μας κυβερνάει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ακόμα και με ισχυρή Αριστερά ως αντιπολίτευση;
Γιατί είναι καλύτερη μια Αριστερά που να προσπαθεί να βρει συνομιλητές σε όσους ψήφισαν και εφάρμοσαν το μνημόνιο ή μια Αριστερά που θα δώσει ψήφο ανοχής σε συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ;
Οι όποιες θεωρητικές και άλλες επί μέρους πολιτικές διαφορές της Αριστεράς μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα το χάρισμα της εξουσίας στην μνημονιακή συγκυβέρνηση;
Αλήθεια όσο ισχυρό, όσο γενναίο, όσο αριστερό είναι το λαϊκό κίνημα μπορεί να παρέμβει στις εξελίξεις αν δεν θέσει ζήτημα εξουσίας;
Εκατομμύρια μπορεί να διαδηλώνουν έξω από την Βουλή, εκατομμύρια να απεργούν, αν έχουν όμως απεμπολήσει το διακαίωμά τους να διεκδικήσουν,με νόμιμο τρόπο, την εξουσία αν δεν θέτουν ζήτημα εξουσίας, ουσιαστικά δεν θα αφήνουν ελεύθερους τους βουλευτές μέσα στη Βουλή να ψηφίζουν κατά το δοκούν το δικό τους ή το δοκούν της Μέρκελ και της Τρόικας;
Δεν μπορεί η Αριστερά να συζητήσει για ένα κοινό πρόγραμμα εξουσίας, για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση του μνημονίου, την παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας, την ανεξαρτησία της χώρας από τις επιταγές της Τρόικας και των Αμερικανών, την αναβάθμιση της δημοκρατίας, την ενεργή συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων;
Να συμφωνήσουμε σε αυτά που μας ενώνουν και να αφήσουμε τη ζωή να μας λύσει τα σημεία που διαφωνούμε.
Γιατί άραγε οι όποιες διαφορές της Αριστεράς για το που πρέπει να φθάσουμε ποιο σύστημα πρέπει να ακολουθήσουμε, πρέπει να μας εμποδίσουν να ανοίξουμε αυτό το δρόμο προς την αλλαγή της κοινωνίας, αφήνοντας την ίδια την κοινωνία, τον ίδιο το λαό. με ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες να επιλέξει για το που και πως θέλει να φθάσει;
Ένα μέλλον που μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ακόμα επεξεργάζεται θεωρητικά, πρέπει να μας οδηγήσει στην ανάδειξη μόνο όσων μας χωρίζουν ως Αριστερά, αποκρύβοντας αυτά που μας ενώνουν ως Αριστερά;
Είναι ευκαιρία για την Αριστερά σε συνεργασία και με αν πρόγραμμα εξουσίας να διεκδικήσει την εξουσία, να κυβερνήσει,να προασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ίδια την πατρίδα μας.
Η μνημονιακή κυβέρνηση στην περίπτωση που εκλεγεί, με πρωθυπουργό τον Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον Βενιζέλο, θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό σε απόλυτη φτώχεια για δεκαετίες, θα δέσει χειροπόδαρα την πατρίδα μας στις επιταγές της Τρόικας,θα ξεπουλήσει τους Εθνικούς πόρους, θα διώξει την νεολαία μας σε άλλες πατρίδες,θα οδηγήσει σε περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων μας και των ελευθεριών μας.
Σε αυτή την προδιαγραμμένη κατάσταση η Αριστερά δεν μπορεί να Βυζαντινολογεί, δεν μπορεί να ομφαλοσκοπεί, δεν μπορεί να διαφωνεί για το γένος των Αγγέλων, δεν μπορεί να αποποιείται την κυβερνητική εξουσία.
Είναι ευκαιρία οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους, είναι καιρός οι ίδιοι οι πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους να απαιτήσουν την συνεργασία της Αριστεράς.
Γιατί το ερώτημα των εκλογών δεν θα είναι ποιο κόμμα της Αριστεράς θα είναι πιο δυνατό στην αντιπολίτευση. Το κρίσιμο που ζητάει ο Ελληνικός λαός είναι ποιος θα κυβερνάει την επόμενη μέρα.
Και μια κυβέρνηση της Αριστεράς την θέλουν οι πολίτες, την αξίζει η πατρίδα μας, την φοβούνται οι δυνάστες μας τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.
