ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΟΤΙ ΠΙΟ ΕΝΤΙΜΟ ΕΧΟΥΜΕ

«Αν κουβαλά κάτι έντιμο μέσα του άνθρωπος, αυτό είναι ο τρόπος που ονειρεύεται», λέει ο Γιώργος Κιμούλης και, υποδυόμενος την ψιλόλιγνη φιγούρα του ήρωα του Θερβάντες, του Δον Κιχότε Ντε Λα Μάντσα, προσπαθεί να απενοχοποιήσει το όνειρο και το κυνηγητό για την πραγμάτωσή του.
Έξι μέρες πριν η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης εμφανιστεί ενώπιον του κοινού στο αρχαίο θέατρο του Δίου, οι βασικοί συντελεστές της, ο σκηνοθέτης της Γιάννης Καραχισαρίδης, ο Γιώργος Κιμούλης που υποδύεται τον Δον Κιχώτη, ο Δημήτρης Πιατάς που ενσαρκώνει τον Σάντσο Πάντσα και η Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, η Δουλτσινέα της παράστασης, βρέθηκαν στα γραφεία του ΟΡΦΕΟ για να την προαναγγείλουν, να προετοιμάσουν όσους ανυποψίαστους θεατές διάβασαν βιαστικά, ή ανορθόγραφα, το κλασικό μυθιστόρημα του Θερβάντες.

«Ο Δον Κιχώτης», είπε ο Γιώργος Κιμούλης, «έρχεται να ενοχοποιήσει τη ντροπή που αισθανόμαστε όταν ονειρευόμαστε και πολύ περισσότερο όταν πάμε να εκφράσουμε ανοιχτά, να δημοσιοποιήσουμε τα όνειρά μας και να μας πει ότι, αν κουβαλά κάτι έντιμο μέσα του άνθρωπος, αυτό είναι ο τρόπος που ονειρεύεται».

Ο ίδιος (κατά πως είδαμε και στο καλαίσθητο και άκρως κατατοπιστικό έντυπο που εξέδωσε για την παράταση το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης) έφτασε μέχρι τη Μάντσα και περιδιάβηκε τους τόπους όπου περπάτησαν ο Θερβάντες και ο ήρωας του έργου του, για να γνωρίσει ξανά και να (ξανα)πειστεί για την ανάγκη της απενοχοποίησης του ονείρου, την ανάγκη να ξετινάξει τη ρετσινιά του «γελοίου» που έχουν προσδώσει κάποιοι στο ονειροπόλο κυνηγητό του Δον Κιχώτη.

Όσο για τους σημερινούς ανεμόμυλους, τους εχθρούς, «ο καθένας έχει τους δικούς του» μας απάντησε. Για να προσθέσει: «Το κακό είναι ότι τότε οι ανεμόμυλοι είχαν έναν όγκο, τώρα οι εχθροί μας δεν είναι τόσο ευδιάκριτοι. Ανεμόμυλοι είναι όλοι αυτοί οι μεταμφιεσμένοι εχθροί μας, τους οποίους πολλές φορές, είτε λόγω συνήθειας, είτε λόγω αλλοτρίωσης, είτε λόγω φόβου τους αποδεχόμαστε».

Και τι γίνεται με αυτούς που δεν ονειρεύονται; Ακολουθούν κάποιον που ονειρεύεται και ζουν κι αυτοί μέσα από τα όνειρά του. Όπως ο Σάντσο Πάντσα. «Το παρήγορο», είπε ο Δημήτρης Πιατάς, που ενσαρκώνει το ρόλο στην παράσταση, «είναι ότι ο Δον Κιχώτης, για να ονειρευτεί, χρειάζεται τον Σάντσο. Ο Σάντσο, που αντιπροσωπεύει τη σιωπηλή πλειοψηφία, τον άνθρωπο που βγάζει κυβερνήσεις, που τον συναντάς καθημερινά στο δρόμο να σε σπρώχνει, τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, είναι χρήσιμος». Όταν τουλάχιστον επιλέγει να συμβαδίσει με τον Δον Κιχώτη, όπως στο έργο του Θερβάντες.

Πώς περνάνε όλα αυτά στην παράταση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης (γιατί, κατά πως παραδέχεται κι ο σκηνοθέτης της στο πρόγραμμα, «συχνά σε προλογικά σημειώματα των παραστάσεων καταγράφονται προθέσεις που τελικά δεν εμφανίζονται στη σκηνή») θα το κρίνουν τη Δευτέρα οι θεατές της.

Ο Γιάννης Καραχισαρίδης πάντως δήλωσε ευτυχής, που έχει στη σκηνή τον Κιμούλη Δον Κιχώτη και τον Πιατά Σάντσο Πάντσα. «Αυτό το έργο», είπε, «παρουσιάζεται σπάνια, γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν δυο σημαντικοί ηθοποιοί, δυο μεγάλοι ρολίστες για να παίξουν αυτούς τους αρχετυπικούς ρόλους, οι οποίοι έχουν καταγραφεί στην ιστορία της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα».

Η διασκευή που παρουσιάζει ο ίδιος, στηρίζεται σε ένα αληθινό βίωμα του συγγραφέα: τη φυλάκισή του στο Αλγέρι. Ο Θερβάντες μαζί με τον Σάντσο και δέκα ακόμη συγκρατούμενους δραπετεύουν από τη φυλακή όπου είχαν αιχμαλωτιστεί από Βερβερίνους πειρατές. Βρίσκονται σε ένα εγκαταλειμμένο παραλιακό χωριό περιμένοντας κάποιο καράβι που θα τους πάει πίσω στην πατρίδα τους την Ισπανία. Τις ώρες της αναμονής, ο Θερβάντες και ο φίλος του Σάντσο, με τη βοήθεια των συγκρατουμένων τους, αφηγούνται την ιστορία του Δον Κιχώτη. Οι περιπλανήσεις του ιππότη και υπερασπιστή των καταφρονεμένων, ξετυλίγονται στη διάρκεια μιας νύχτας και επηρεάζουν βαθιά όλους όσοι άκουσαν και συμμετείχαν.