Πολιτική ηγεσία υπεράνω πάσης υποψίας Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Είδα τα τελευταία 24ωρα δυο σημαντικές ειδήσεις, που «έπαιξαν» πολύ, με τους κατάλληλους βέβαια υποστηρικτικούς σχολιασμούς και στα δελτία ειδήσεων και οι οποίες αν και ανήκουν σε διαφορετικά «ρεπορτάζ» και απέχουν πολύ μεταξύ τους, αποτελούν ένα βασικό κομμάτι του κορμού των προβλημάτων αυτής της χώρας.

Η πρώτη: «Κυνήγι πλουσίων για να μην ανέβει ο ΦΠΑ σε τρόφιμα και φάρμακα» και μια άλλη εκδοχή του «Κυνήγι εσόδων για να μην ανέβει ο ΦΠΑ στα τρόφιμα». Πως το καταλαβαίνετε; Θα το δούμε.

Η δεύτερη: « Εισακτέοι στα ΤΕΙ και με βαθμολογία κάτω της μονάδας» με συμπλήρωση την έννοια ότι «Τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων έχουν αναδείξει πολλές “αδύνατες” πλευρές του συστήματος, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των εκπαιδευτικών». Αυτό πως το καταλαβαίνετε;

Τι σχέση μπορεί να έχει ο ΦΠΑ σε τρόφιμα και φάρμακα με τους εισακτέους του …μηδέν; Πολύ απλό: Αυτοί που κάνουν τις διαπιστώσεις, που αναλύουν την κατάσταση, που εισηγούνται τις αποφάσεις, που προωθούν τα μέτρα, είναι όλοι τους ακατάλληλοι- για να μην πω «ανόητοι» και μας τρέχουν στα δικαστήρια.

Κοντεύει να κλείσει χρόνο αυτή η κυβέρνηση κι ακόμα αναζητούμε ΜΙΑ καλή και σωστή απόφαση, ΜΙΑ εμπνευσμένη λύση, ΜΙΑ καλά σχεδιασμένη δράση με άμεσα αποτελέσματα, ΜΙΑ δομημένη σκέψη που θα προσφέρει εξομάλυνση. Δεν υπάρχει. Καμία.

Όλες οι λύσεις, όλες οι δράσεις, όλες οι αποφάσεις προέρχονται από διεργασίες εγκεφάλων «τρίτων», εκτός Ελλάδος αρχόντων οι οποίοι τις «βγάζουν» με …χαρτί και με μολύβι ξεκινώντας αντίστροφα ( από το επιθυμητό γι αυτούς αποτέλεσμα) και μας αποστέλλονται με e-mail προς εφαρμογή.

Οι «τρίτοι» αυτοί, ευρωπαίοι και αμερικανοί χαρτογιακάδες που αδιαφορούν για την Ελλάδα έτσι όπως αδιαφορούσαν για το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία, την Αργεντινή, την Ουκρανία, τη Σερβία, έτσι όπως αδιαφορούν για την Ισλανδία, την Ιρλανδία, τη Σλοβενία, τα Σκόπια, την Πορτογαλία, δε δίνουν δεκαράκι τσακιστό για την Ελλάδα. Αλλού τους ενδιέφεραν άλλα πράγματα. Γεωπολιτικά, πλουτοπαραγωγικές πηγές, δίοδοι μεταφοράς…

Στην περίπτωσή μας, το «άυλο χρέος» τούς αφορά. Και αυτό θέλουν να «χτυπήσουν».

Φυσικά, το «άυλο χρέος» εμείς το δημιουργήσαμε. Εμείς υποσχεθήκαμε να το πολεμήσουμε. Εμείς «φάγαμε» τα «λεφτά». Εμείς τα ανακαλύψαμε τα «λεφτά». Εμείς θα μείνουμε τελικά με τα απομεινάρια της χώρας μας εις το διηνεκές. Αυτοί, το κέρδος τους θα το έχουν οπωσδήποτε…άσε που και η χασούρα τους προερχόταν από άλλα κέρδη, άλλων προτεκτοράτων, άλλων εποχών.

Μα χρειάζεται πολύ μυαλό, πολλή σκέψη, πολλή προσπάθεια για να αντιληφθεί ακόμη και ένας βλάκας ότι αυξάνοντας τις τιμές των προιόντων και μειώνοντας τα χρήματα στην τσέπη μας, δεν θα μπορούμε πλέον να αγοράζουμε; Κι ότι αυτό σημαίνει ότι ακόμη και τα ολίγα προιόντα που παράγουμε θα σαπίζουνε, τα πολλά προιόντα που εισάγονται θα μένουν στα ράφια, η βιομηχανία θα υποφέρει, η παραγωγή θα εξαφανίζεται, το μαγαζί θα κλείνει, η ανεργία θα ανεβαίνει; Τόσο δύσκολο είναι τέλος πάντων αυτό;

Κι εκεί που «συνδέονται» τα δυο θέματα της αρχής: Πώς θα αυξήσουμε τις ελπίδες για το μέλλον, πως θα βελτιώσουμε το επίπεδο των εργαζομένων, πως θα πλουτίσουμε τις γραμμές των επιστημόνων μας όταν για την εισαγωγή στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας ιδρύματα θα επαρκεί απλώς και μόνο μια αίτηση και μια …λευκή κόλλα;

Συνεπώς ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να βελτιώσουμε τα Εκπαιδευτικά μας ιδρύματα , γι αυτό και τα αφήνουμε χωρίς πόρους και χωρίς καθηγητές, για να τα παραδώσουμε – «υπεσχημένο» κι αυτό- στους ξένους χαρτογιακάδες. Επίσης δεν θέλουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες της αγοράς για να την παραδώσουμε κι αυτή , χρεωκοπημένη και κατεστραμμένη, στα ξένα συμφέροντα.

Αναρωτιέμαι βέβαια ποια είναι αυτά τα ξένα συμφέροντα που ΘΕΛΟΥΝ να παραλάβουν αυτή την κατεστραμμένη «αγορά» τη στιγμή που οι «πελάτες» της δεν έχουν λεφτά για να τη χρησιμοποιήσουν και ποιοι ξένοι χαρτογιακάδες ΘΕΛΟΥΝ να παραλάβουν την εκπαίδευση με μια νεολαία αποπροσανατολισμένη, ακατάρτιστη, απογοητευμένη και αδιάφορη;

Που να οδηγούν άραγε όλα αυτά ; Ποιος τα θέλει; Και ποιος μας ενημέρωσε για το πού πηγαίναμε όταν μας ζητούσε την ψήφο μας στις εκλογές.

Και το χειρότερο: Σκοπεύει, πολύ σύντομα, να μας την ξαναζητήσει!