Όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή, τη γυναίκα. Π.χ. το πασίγνωστο σκυλάδικο άσμα που άδει ο Ζαφείρης Μελάς, γνωστός ως ΖΑ.ΜΕ. που λέει κι ο Μύρτσος, αναφέρεται σε γυναίκα : "...με τρέλλανες και μένα Καλαμαριώτισσα, Σμυρνιά προσφυγοπούλα, Σαλονικιώτισσα..." λέει* . Το υπέροχο τραγούδι-μελοποίηση ποιήματος του Νίκου Καββαδία "Θεσσαλονίκη", από τον ιστορικό δίσκο "Ο Σταυρός του Νότου" λέει :
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Πάλι γυναίκα λοιπόν.
