Ηταν η... πρώτη ρουκέτα του Παγκαλου . Η δεύτερη ανάμεσα σε ειρωνείες καλοστημένες - που θα μπορούσε κανείς να τις παρατηρήσει με δεύτερη ανάγνωση -, αφορούσε τον πολιτικό έρωτα ανάμεσα στο Μπενυτο και το Λοβέρδο. " Με αιφνιδίασε η σύμπραξη Βενιζέλου - Λοβερδου ".
Το γεροντοφρικιο - το βιολί του - άρχισε να λέει για τα λάθη του Παπανδρέου σε μια προσπάθεια να εξυψώσει τον Βενιζελο.
Βρήκε τον άνθρωπο. "Εδω που φτάσαμε δεν μας σώζει ένα πρόσωπο ", είπε φτύνοντας διακριτικά το Βενιζελο.
Για δε τους υπαινιγμούς σε βάρος του Παπανδρέου, είπε "κι εγω αν ήμουν αρχηγός θα έκανα τα ίδια λάθη η και περισσοτερα. Γιατί αυτές οι δομές που υπάρχουν στο σύστημα εγκλωβίζουν το κάθε αρχηγό".
Ο υστερικός Αναγνωστάκης - έχοντας προηγηθεί, όπως ηδη σας είπαμε και το επεισόδιο με τον Αργύρη - δεν επέμενε και πέρασε στην ερώτηση για τις διαγραφες.
Και εδώ ο Πάγκαλος απάντησε απόλυτα προσαρμοσμένος στη γραμμή Παπανδρέου: Το "Όχι" ήταν επιλογή λαϊκισμού . Αυτοί που έκαναν αυτή την επιλογή είναι σαν να διάλεξαν άλλο κόμμα . Δεν μπορεί να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ...
