του Αντώνη Δ. Μάντζιου οικονομολόγου
υποψηφίου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ
Νιώθουμε όλα αυτά για την διαπόμπευση, το λυντσάρισμα, του θύματος, της αλλοδαπής οροθετικής ,με τη σκέψη στον βάθος της επανεκλογής του Χρυσοχοϊδη και του Λοβέρδου και από κοντά της επίτευξης των πολιτικών σχεδίων του Βενιζέλου.
Και όλα αυτά καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου, ιατρικού απορρήτου, προστασίας των οροθετικών, συνταγματικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έστω και με εντολή εισαγγελέα (από πότε η δικαιοσύνη είναι αναμάρτητη;) και από κοντά η ένταξη της διαπόμπευσης στις προεκλογικές δραστηριότητες των προαναφερομένων.
Μια κοπέλα, θύμα του trafficking, θύμα του νταβατζή, δόθηκε από λειτουργούς του νόμου σε δημόσιο λυντσάρισμα αλλά και στη φυλακή άνευ συνηγόρου, για να προστατευτεί δήθεν το δημόσιο συμφέρον. Ο αδύνατος, ο ξένος, ο οροθετικός, η γυναίκα, ο ασθενής, στον καιάδα και αύριο στη θέση της θα έχουν άλλοι σειρά, αρκεί αυτό να βολεύει τους ισχυρούς και πάντα με πρόσχημα το γενικότερο συμφέρον .
Και εμείς να ρωτήσουμε απλά. Είναι απίθανο να μην το γνώριζε όπως δεν το γνώριζαν όσοι πήγαν μαζί της, και μετά πήγαν με τη γυναίκα τους, τη φίλη τους διευρύνοντας με γεωμετρική πρόοδο τους πιθανούς οροθετικούς; Ήταν επιλογή της η μη χρήση του προφυλακτικού, η αντιθέτως της επιβλήθηκε είτε από τον «προστάτη της» ή τα «θύματά» της;
Άραγε τα «θύματά» της δεν όφειλαν να πάρουν όλα τα μέτρα προστασίας και χωρίς τη φωτογραφία δεν όφειλαν να εξεταστούν εφόσον μαθεύτηκε το γεγονός χωρίς να χρειάζεται η δημόσια διαπόμπευση;
Που είναι ο «προστάτης» της, ο ιδιοκτήτης του οίκου ανοχής, αυτός που την έφερε στη χώρα μας και την έβγαλε στο κλαρί; Μήπως ο ανώνυμος αυτός είναι το ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας που κάνει φιλανθρωπία ή φωνάζει κατά των αλλοδαπών;
Που ήταν ο έλεγχος των διαφόρων αρμοδίων υπηρεσιών, που αφορά τις εκδιδόμενες γυναίκες, το trafficking, την ενημέρωση όλων και κυρίως των νέων για το έιτζ;
Με ένα διαλυμένο σύστημα υγείας με ευθύνη του μνημονίου και πρωτομάστορα τον Λοβέρδο, με μια αστυνομία που δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της αφού χρησιμοποιείται μόνο για τους διαδηλωτές και την προστασία υψηλών προσώπων, με τα κυκλώματα σε πλήρη ανάπτυξη, με τις δημοτικές υπηρεσίες σε διάλυση, αλλά και με την έλλειψη προσωπικής ευθύνης στους πολίτες, βρέθηκε μια αλλοδαπή ιερόδουλη οροθετικός, ακολούθησαν και άλλες, σαν αποδιοπομπαίος τράγος, βρέθηκε το θύμα για να εξιλεωθεί μια σάπια κοινωνία, ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, μερικοί ανίκανοι πολιτικοί.
Υπήρξαν φορείς, υπήρξαν κόμματα, υπάρχουν φωνές που ακόμα και σε προεκλογική περίοδο, ακόμα και κόντρα στο ρεύμα, ακόμα και πίσω από τα φανταχτερά πρωτοσέλιδα και τις τηλεοπτικές φανφάρες, ψάχνουν στις πίσω σελίδες, στις μικρές γραμμές, στην σκιά, αναδεικνύοντας μεγάλα προβλήματα, που αν και αφορούν σήμερα μικρούς, λίγους και αδύνατους, σημαδεύουν την κοινωνία μας και μας δείχνουν ένα ζοφερό μέλλον στον βαθμό που αδρανήσουμε.
