Ο Γιώργος Κεραμιδιώτης θα βρίσκεται στην Κατερίνη, στον χώρο πολιτικού διαλόγου και πολιτισμού ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ όπου μαζί με τον πανεπιστημιακό Άρη Στυλιανού θα μιλήσουν για την πολιτική σκέψη και τον φιλοσοφικό στοχασμό του Τζόρτζιο Αγκάμπεν (1942)

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ «ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ» ΚΑΙ ΩΡΑ 19.30

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ

Ο Γιώργος Κεραμιδιώτης θα βρίσκεται στην Κατερίνη, στον χώρο πολιτικού διαλόγου και πολιτισμού ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ όπου μαζί με τον πανεπιστημιακό Άρη Στυλιανού θα μιλήσουν για την πολιτική σκέψη και τον φιλοσοφικό στοχασμό του Τζόρτζιο Αγκάμπεν (1942) ενός εκ των σπουδαιότερων σύγχρονων φιλοσόφων της εποχής μας εξ αφορμής σχετικής ταινίας του συντοπίτη μας.

Ο Αγκάμπεν είναι ο εισηγητής του όρου «βιοπολιτική» και με το βιβλίο του Homo Sacer που τον έκανε διεθνώς γνωστό πιστεύει ότι οι σύγχρονες κοινωνίες (αλλά όχι μόνον αυτές) διαχωρίζουν τους ανθρώπους (βλέπε μετανάστες, αντιφροντούντες, Εβραίους επί Χίτλερ κλπ). Όπως υποστηρίζει και ο Α. Λιάκος αν σκεφτούμε με αυτούς τους όρους, καταλαβαίνουμε ξαφνικά ότι ζούμε σε κοινωνίες απαρτχάιντ. Σε κοινωνίες δηλαδή όπου υπάρχουν στα ίδια εδάφη άνθρωποι με δικαιώματα και άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Ανθρωποι με βίο και άνθρωποι με σκέτη ζωή. Γιατί δεν είναι μόνο τα σύνορα και οι θύλακες στους οποίους ένας άνθρωπος αποδεικνύεται ως φορέας απλών βιολογικών λειτουργιών και όχι δικαιωμάτων. Είναι και η εν δυνάμει κατάσταση η οποία μπορεί κάθε στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Κάθε μετανάστης χωρίς χαρτιά μπορεί σε κάθε στιγμή, ξαφνικά από το κέντρο της πόλης να βρεθεί σε στρατόπεδο εγκλεισμού ή στα σύνορα, ζωντανός ή αδιεκδίκητος νεκρός.

O Aγκάμπεν πιστεύει ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πολιτική ζωή των δημοκρατικών μας κοινωνιών σήμερα αν δεν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι δηλαδή η κατάσταση εξαίρεσης έγινε κανόνας. Βέβαια αυτό άρχισε με τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο όπου οι καταστάσεις εξαίρεσης συνδέθηκαν με μια κατάσταση πολέμου· δεν ήταν το ίδιο. Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που συνέβη στη Γερμανία τη δεκαετία του ’30, δηλαδή το ναζιστικό καθεστώς, εάν δεν θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ, τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, το 33, κήρυξε αμέσως κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία ποτέ δεν ανακλήθηκε και κράτησε 12 χρόνια. Και αυτό εξηγεί πώς μπόρεσαν να συμβούν όλα αυτά. Πώς είναι σήμερα τα πράγματα; Ο Αγκάμπεν πιστεύει ότι σήμερα «έχουμε φθάσει σε μια μεταγενέστερη εξέλιξη αυτού του παραδείγματος, υπό την έννοια ότι η κατάσταση εξαίρεσης έχει διαχυθεί στο επίπεδο του πλανήτη, άρα δεν χρειάζεται να κηρυχθεί ως τέτοια. Είναι μια κατάσταση ομαλή που αλλάζει κάθε έννοια της πολιτικής, διότι, αφού η κατάσταση εξαίρεσης είναι ο κανόνας, το διεθνές δίκαιο, τα εσωτερικά δίκαια αλλάζουν εντελώς».