ΓΡΑΜΜΑ μιας πονεμένης ψυχής....
Σε μισω.
Ναι τωρα πια σε μισω.
Οσο κ αν καποτε σ'αγαπουσα...
Τωρα σε μισω.
Δεν μου αφησες περιθωριο να επιλεξω.
Οπως μου φερθηκες δεν σου αξιζει τιποτε αλλο.
Σε μισω.
Δεν υπαρχεις για μενα.
Απλα δεν υπαρχεις πλεον.
Δεν ζεις...ειναι σαν να μην εζησες ποτε
σα να μην σε γνωρισα ποτε
σα να μην σ'ερωτευτηκα ποτε.
Με πληγωσες πολυ
κι αυτο δεν στο συγχωρω.
Ποτε δεν θα το κανω.
Ποτε δεν θα το ξεχασω.
Με πληγωσες, μ'ακους;...
Αλλα και να μ'ακους εσενα
δεν σε νοιαζει.
Ποτε δεν σε ενοιαξε
γιατι ποτε δεν μ'αγαπησες
ποτε δεν με καταλαβες
ποτε δεν προσπαθησες να με νιωσεις
να με ακουσεις...
Οπως εκανα εγω.
Καλυτερα ομως που τελειωσε
εστω και με αυτο τον τροπο, αδικα.
Τωρα πια δεν με πειραζει
γιατι ξερω πως αυτο ειναι το σωστο.
Αυτο ειναι το καλυτερο για μενα.
Πολυ απλα διοτι εσυ δεν μου αξιζες
και το καταλαβα αργα.
Τωρα μπορω να κοιταω μπροστα
και να ονειρευομαι
αυτα που θα ερθουν.
Να παταω στα ποδια μου και να προχωραω.
Και εσυ να μενεις πισω μου,
το παρελθον μου.
