Μετά από 3 μήνες διακοπές οι δάσκαλοι επιστρέφουν στη δουλειά. Και ξεκούραστοι όπως είναι ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις με 3 βασικά αιτήματα:
1. Να μην γίνει αξιολόγηση. Το ελάχιστο που έχω να πως είναι ότι είναι ...
χιλιάδες οι δάσκαλοι με πτυχία από απίθανα "πανεπιστήμια" της πρώην Γιουγκοσλαβίας που δεν έχουν περάσει καμία αξιολόγηση. Αλλά και για τους υπόλοιπους ισχυρίζεται η ΔΟΕ ότι είναι όλοι άρτιοι;
2. Να μην αυξηθεί το ωράριο τους κατά 1-2 ώρες. Συμφωνώ. Απαιτούμε σαν πολίτες να μην αυξηθεί το ωράριο κατά.......
2 ώρες ΜΟΝΟ αλλά να λειτουργήσουν τα ολοήμερα με μία βάρδια (8-4 είναι οκτάωρο αν λέει καλά η αριθμητική του Δημοτικού...) να τελειώνουν τα παιδιά μας τα μαθήματα και να μην κουβαλάνε 10 κιλά τσάντα και απίστευτα κενά γνώσης στο σπίτι ώστε να έχουν λίγο ελεύθερο χρόνο.
3. Μείωση των μισθών: Λυπάμαι κ. δάσκαλοι αλλά η πλειοψηφία της κοινωνίας που υφίσταται τα μέτρα θεωρεί πως είστε από τους τελευταίους που δικαιούνται να φωνάζουν. Η πολιτεία σας πληρώνει σε περίοδο κρίσης για να κάθεστε 4 μήνες, να ισχυρίζεστε ότι είναι δύσκολο να έχετε να κάνετε με 22 παιδιά (προφανώς πιο δύσκολο από τον θόρυβο μιας βιομηχανίας) και είναι επίσης απίστευτο πως και τον καιρό που δουλεύετε δεν συμπληρώνετε καν ένα συμβατικό 8ωρο.
Και να ξέρετε είμαστε τόσο οργισμένοι με την όλη κατάσταση που σας περιμένουμε στην γωνία για την επόμενη ανακοίνωση ότι το σχολείο θα είναι κλειστό λόγω εκλογών ή συνέλευσης. Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ία επαγγελματική κατηγορία στην Ευρώπη που δεν πάει στην δουλειά για να ψηφίσει εν ώρα εργασίας ειδικά όταν στις εκλογές σας ψηφίζει το 50% των δασκάλων.
