" ... φρόντισε να ενημερώσει τον διάδοχό του κύριο Βενιζέλο για τη συμπεριφορά της κυρίας Λαγκάρντ και να τον προστατεύσει από τις παγίδες της παιχνιδιάρας και φιλήδονης Γαλλίδας" ...
Δεν ξέρω πότε για πρώτη φορά κατάλαβε ο κ. Παπακωνσταντίνου τις προθέσεις της κομψής κυρίας με το γκρίζο μαλλί και το προφίλ που θυμίζει παραδείσιο πτηνό. Υποθέτω σε κάποια από αυτές τις...
συσκέψεις όπου οι υπουργοί Οικονομικών νοσταλγούσαν την ευρωπαϊκή βαρεμάρα των περασμένων ετών και προσπαθούσαν να αντιληφθούν τι σόι κρίση είναι αυτή και από πού ενέσκηψε. Θα έπιασε κάποιο βλέμμα της, ένα χαμόγελο που απευθυνόταν προς το μέρος του, θα υπέθεσε ότι είναι αδύνατον να χαμογελάει κατ' αυτόν τον τρόπο στον Σόιμπλε και θα έβγαλε τα συμπεράσματά του. Η χημεία αυτού του τύπου δεν χρειάζεται λόγια για να εκφραστεί.
Μετά βέβαια ακολούθησαν και τα λόγια. Ενα μήνυμα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, μια αναφορά στα ηλιοβασιλέματα του Σαρωνικού και ένα γεμάτο νόημα «Θα τα πούμε στην επόμενη διάσκεψη...» - τα αποσιωπητικά δεν είναι δικά μου. Υποθέτω ακόμη ότι πληγωμένη από την τεχνοκρατική αδιαφορία του Ελληνα μετά τη νύχτα εκείνη, για να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον του, του μίλησε για τη λίστα. Κι εκείνος, αντιλαμβανόμενος το παιχνίδι της πονηράς Λαγκάρντ, φοβούμενος μην εκτεθεί σαν τον Στρος-Καν, έστειλε κάποιον δικό του να την πάρει και μόλις την πήρε στα χέρια του δεν την άνοιξε καν. Είχε βαρεθεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια και να υφίσταται τις παρενοχλήσεις και το φλερτ της κυρίας τη στιγμή που η χώρα του περνούσε τόσο δύσκολες στιγμές. Είχε φροντίσει εν τω μεταξύ να πληροφορηθεί πως το ενδιαφέρον της για το πρόσωπό του οφειλόταν περισσότερο στην έλξη που προκαλούν στην κυρία Λαγκάρντ οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και λιγότερο στη δική του γοητεία, γεγονός που τον έκανε να ψυχρανθεί ακόμη περισσότερο μαζί της.
Οταν ήρθε η στιγμή να εγκαταλείψει το υπουργείο φρόντισε να ενημερώσει τον διάδοχό του κύριο Βενιζέλο για τη συμπεριφορά της κυρίας Λαγκάρντ και να τον προστατεύσει από τις παγίδες της παιχνιδιάρας και φιλήδονης Γαλλίδας. Κι αυτός, προκειμένου να μην ενδώσει δεν άνοιξε καν το ηλεκτρονικό αρχείο, και για να μην εκθέσει την κυρία, την οποία την είχαμε όλοι ανάγκη, απεφάνθη πως πρόκειται για προϊόν υποκλοπής και δεν αφορά παρά μόνον καμιά δεκαριά αλλόθρησκους, Εβραίους αν θυμάμαι καλά. Στον διάδοχό του κύριο Σαχινίδη δεν ανέφερε τίποτε, διότι σκέφτηκε ότι όσο κι αν σε θέλγουν ερωτικά οι υπουργοί των Οικονομικών, ε, υπάρχουν και κάποια όρια.
Οταν βέβαια ξέσπασε η όλη φασαρία δικαιολογημένα απέβαλλε τον κ. Παπακωνσταντίνου από τα διαμερίσματα της Ιπποκράτους σκεπτόμενος, πολύ λογικά, ότι αν αυτός δεν της είχε δώσει τέτοιο θάρρος εκείνη δεν θα συνέχιζε να παρενοχλεί. Θα μου πείτε, τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Ομως πολύ φοβούμαι ότι είναι σαν να έγιναν κάπως έτσι. Το γελοίον του πράγματος δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι αντιμετώπισαν το όλο ζήτημα σαν να ήταν μια εντελώς προσωπική τους υπόθεση. Μια ερωτική επιστολή, η σχέση μιας νύχτας που δεν είχε συνέχεια, μια κυρία που λιμπίστηκε λατίνους υπουργούς. Το στερεότυπον βεβαίως ορίζει πως η εξουσία είναι πρώτης τάξεως αφροδισιακό. Ομως υπάρχουν και οι οδηγίες χρήσης που καλόν είναι να τις διαβάζετε πριν από την κατάποση.
Aναρτήθηκε από: ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΛΑΓΙΟΝ
