Μας έχουν ρίξει στα σκουπίδια να παλεύουμε με τις γάτες στο ποιος θα προλάβει τα αποφάγια και η μόνη αντίδραση μας ήταν κάτι μούντζες. Που και αυτές σταμάτησαν για να πάμε στις καλοκαιρινές μας διακοπές.
Και από κεκτημένη ταχύτητα παραμένουμε στο καλοκαιρινό κλίμα. Και ας παγώνουμε λόγω έλλειψης χρημάτων για να αγοράσουμε πετρέλαιο.
Και τι έγινε που κάποια παιδιά λιποθυμούν από την πείνα… δεν έχουμε όλοι φτάσει στο σημείο να μην έχουμε ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Οπότε καθόμαστε στον καναπέ.
Όταν το πιάτο μας θα είναι άδειο τότε το σώμα μας θα είναι αδύναμο για να αγωνιστεί. Αλλά τι πειράζει… η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.
Τώρα το ότι η Ελλάδα θα ανήκει στους Γερμανούς και οι Έλληνες είτε θα κοιτάζουν ανάποδα τα ραδίκια είτε θα δουλεύουν αλυσοδεμένοι κάτω από τις διαταγές των Μερκοζί είναι μια λεπτομέρεια ασήμαντη.
Το βασικό είναι ότι θα έχουμε Ευρώ. Ένα νόμισμα σταθερό. Που μας χώνει σταθερά στο βάθος της κολάσεως.
Μέσα στην αναμπουμπούλα κάποιοι επιχειρούν να ξεθάψουν και τον κουρασμένο. Είμαστε τόσο ηλίθιοι που δεν θα μου φανεί παράξενο αν τον καλέσουμε να μας σώσει
