Πνευματική πανδαισία ήταν η ομιλία της Γερόντισσας Αικατερίνας, καθηγουμένης της Ι.Μ. Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσας, στα πλαίσια της σχολής Γονέων-Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης με θέμα "Όσιος γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

 

    Πνευματική πανδαισία ήταν  η ομιλία της Γερόντισσας Αικατερίνας, καθηγουμένης της Ι.Μ. Οσίου Εφραίμ του Σύρου Κονταριώτισσας, στα πλαίσια της σχολής Γονέων-Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης με θέμα "Όσιος γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Ο πλησίον …Εγώ" Το πολυπληθές ακροατήριο παρακολούθησε απνευστί το γλαφυρό, πνευματικό λόγο της γερόντισσας που αναφέρθηκε και στον γέροντα Πορφύριο-πνευματικό της πατέρα και στο πλησίασμα του άλλου μακριά από το εγώ μας.

Ο γέροντας Πορφύριος αν και ολιγογράμματος προικίστηκε από τον Θεό με προορατικό και ιαματικό χάρισμα και με τον αγώνα του ,άσκηση -νήψη-πρακτικότητα, βοήθησε τους ανθρώπους σηκώνοντας με υπομονή τον σταυρό τους και κατεβάζοντας τον ουρανό στη γη. Φιλακόλουθος, οικουμενικός άγιος, παγκόσμιος προσευχητής, έμπλεως θείας χάριτος, καθαρός και ταπεινός ,αρχιτέκτων του θείου λόγου έδειχνε ιδιαίτερη ευαισθησία στη φύση. Συνήθιζε να λέει ότι η φύση αποτελεί μικρή αγάπη για να μας προετοιμάσει για τη μεγάλη αγάπη προς τον Θεό.

Η ζωή μας δόθηκε για να δοξάζουμε τον Θεό, να ευεργετούμε τον πλησίον και να κερδίσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών.
Έλεγε ο γέροντας ότι μέσω του αδελφού σου βλέπεις τον Θεό σου. Ο πλησίον είναι ο έτερος εαυτός μας κι αν η αγάπη προς τους δικούς μας, τους ομόθρησκους ,τους ομοεθνείς είναι ανθρώπινη προς όλους είναι θεϊκή, είναι αγαπητική υπέρβαση με σκοπό τη συλλογική κι όχι την ατομική σωτηρία.

Η σχέση μας προς τον Θεό περιέχει τα γνωρίσματα της καρδιάς ενός παιδιού, προς τον πλησίον της μητέρας και προς τον εαυτό μας του δικαστή. Η κατά Θεό αγάπη είναι ανιδιοτελής και ειλικρινής ώστε μέσα από την αγάπη του άλλου να αγαπούμε τους άλλους όπως είναι εξαιτίας της απουσίας της αγάπης προς τον πλησίον η εποχή μας, παρόλη την τεχνητή ευμάρεια, διακρίνεται για τον παράλογο ανταγωνισμό της, τη μοναξιά, την έλλειψη κοινωνίας και επικοινωνίας, την πτώχευση προσωπικότητας ,τις νευρώσεις, τη διαταραχή προσωπικών σχέσεων. Κι όλα αυτά γιατί μετατρέψαμε σε αυτοείδωλο το εγώ μας, απομακρυνθήκαμε από τον Θεό και από τους ανθρώπους ,διότι ο φίλαυτος δεν μπορεί να είναι φιλάδελφος. Πώς μπορεί κανείς να συμβιβάσει τον εγωισμό με την αλληλλεγγύη και την αυτοθυσία, εφόσον η Αγάπη ου ζητεί τα εαυτής; Αγάπη σημαίνει χαρά στην πρόοδο του άλλου ,προσευχή για τον άλλο, <<εκμετάλλευση >> του άλλου για να διορθωθούμε πνευματικά. Στους Αδελφούς Καραμαζώφ γράφει ο Ντοστογιέφσκι ότι κόλαση είναι το μαρτύριο να μην αγαπάς.Η αγάπη ενώνει, ταπεινώνει, απομακρύνει την κατάθλιψη, συνδέει με τον Χριστό που οι τελευταίες συμβουλές του προέτρεπαν αυτή την ενότητα μεταξύ των ανθρώπων ώστε να γίνουν ένα- ίνα ώσιν εν. «Η παρουσα ζωή, ελεγε ο Γέρων Πορφύριος, μας εδόθη, μέ σκοπό νά δοξάζωμε τόν Θεό, νά ευεργετουμε τόν πλησίον καί νά αγωνιζόμεθα γιά τήν Βασιλεία των Ουρανων».
Ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος ανθρωπος, του υποκριτικου πολιτισμου, του πολιτισμου του Εγώ, ταυτισμένος μέ τόν ψεύτικο η ιδεατό εαυτό του, εγωκεντρικά συμπεριφερόμενο, εχει χάσει τήν σωστή αγαπητική κοινωνία μέ τόν Θεόν καί τόν πλησίον, αφου αποκλειστική επιδίωξίς του ειναι η ατομιστική ευτυχία καί η εγωι-στική

αυτάρκεια, σάν συνέπεια της υποβαθμίσεως καί καταλύσεως ολων των αξιων. Καί ενω τά πάντα πλέον εχουν κλονισθει καί τά πάντα αμφισβητουνται, αυτό πού μένει σταθερό ειναι τό Εγώ.
Οι παρελθουσες εποχές εικονικης ευμάρειας χρεωκόπησαν, οχι μόνον υλικά, αλλά καί πνευματικά, κάθε φιλήδονο, φιλόδοξο, φιλάργυρο καί φιλόϋλο Εγώ.
Τήν διαφθορά τήν τρέφουν η πλεονεξία καί η φιλαρ

γυρία. Τό ψέμμα καί η αποφυγή αυτοκριτικης καί, τό χειρότερο, ο εγωκεντρι-σμός καί η φιλαυτία, πού διώχνουν τήν υψίστη των ασκητικων καί ανθρωπίνων αρετων, τήν ζωοποιό  Αγάπη.
 Ενα ειναι τό ζητούμενο στή ζωή μας, θά τονίσει ο Οσιος Γέροντας Πορφύριος, η αγάπη, η λατρεία στόν Χριστό καί η αγάπη στόν πλησίον. Νά ειμαστε ολοι ενα, μέ κεφαλή τόν Χριστό.
Τίποτα καλύτερο δέν υπάρχει απ’ αυτή τήν ενότητα. Αυτό ειναι η Εκκλησία. Αυτό ειναι η  Ορθοδοξία. Αυτό ειναι ο Παράδεισος. Με ζωηρό ενδιαφέρον άκου

σαν όλοι τις απαντήσεις στις ερωτήσεις προς τη γερόντισσα και ανακοινώθηκε ότι τη Δευτέρα 26\11\2012 θα μιλήσει ο κ. Γιανναράς Χρήστος, ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, δρ Φιλοσοφίας-συγγραφέας με θέμα<< η καταστροφή ως ευκαιρία>>.

Aναρτήθηκε από: ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΛΑΓΙΟΝ