ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

Πού είσαι αγαπημένε...

ποια είναι τα κύματα
που στο κορμί σου επάνω αλητεύουν...

Το κόκκινο γεράνι σου στη γλάστρα
άραγε υπάρχει...;
ή μήπως κι εκείνο πέθανε πάνω στα
δάχτυλα σου...

Ποιος ξέρει πού είσαι αγαπημένε...
Όμορφε πρίγκιπά μου...

Αέναε εραστή
του δόλιου μου μυαλού...

Πότιζα σήμερα μια γλάστρα με λουλούδια.
Της μοναξιάς τα ρόδα,
κόκκινο και λευκό...
που σου 'χα πει, θυμάσαι...;

Κόκκινο βάπτιζα το πάθος σου
Λευκό το βάθος της ψυχής σου.

Πότιζα σήμερα μια γλάστρα με λουλούδια...

Κι ήρθε και τρύπησε το χέρι μου ένα αγκάθι
κι είδα το αίμα σου να στάζει.
Κόκκινο και πικρό...

Το δηλητήριο του σκορπιού
σε κάθε κύτταρό μου...

Πού να ΄σαι αγαπημένε...

Πού να θαλασσοπνίγονται οι σκέψεις σου...
Κι ούτε τα χείλη νιώθω πια...

Και το γεράνι... πάει...


Μαρία Νικολάου
από τη συλλογή της Σκοτεινές Πορείες Βροχής