ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΚΟΔΗΜΟΥ
Κατατέθηκε προς τους υπουργούς Απασχόλησης
και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Εσωτερικών
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του κ. Παπανδρέου, παρά τις μεγαλόστομες προεκλογικές δηλώσεις περί ενιαίας και δίκαιης αντιμετώπισης όλων των πολιτών, σπεύδει με το καλημέρα της κυβερνητικής της θητείας να δείξει το σκληρό και ανάλγητο πρόσωπο της με το εκδιώξει, 35.000 εργαζόμενους με συμβάσεις stage και συμβάσεις έργου.
Τα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας (stage) που υλοποιούνται στη χώρα μας, δίνουν τη δυνατότητα σε ανέργους να εισέλθουν στην αγορά εργασίας αποκτώντας πολύτιμη εργασιακή εμπειρία τόσο για τους ίδιους όσο και για τον φορέα στον οποίο έχουν ενταχθεί.
Όσοι εντάχθηκαν στα προγράμματα αυτά, με 462 ευρώ ανασφάλιστα, εντάχθηκαν με τη βεβαιότητα της μοριοδότησης λόγω προσαύξησης της αποκτηθείσας εμπειρίας κατά 50% για προκηρύξεις μέχρι 31/12/2010, που προβλέπεται στους ν.3320/2005 (αρ.2), ν.3613/2007 (αρ.11) τους οποίους θέσπισε η Ελληνική Κυβέρνηση και ψήφισε η Ελληνική βουλή.
Με δεδομένο ότι πολλοί εξ αυτών εργάζονται 3,5, ακόμη και 8 χρόνια με ανανεωμένες συμβάσεις, εκτελώντας καθήκοντα που καλύπτουν κατά κανόνα πάγιες και διαρκείς ανάγκες στις υπηρεσίες του δημοσίου και των ΟΤΑ όπου απασχολούνται, η υποκρύπτουσα σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου ενός εκάστου εξ αυτών, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί από πλευράς της κυβέρνησης με βάση το θεσπισμένο νομοθετικό πλαίσιο, σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο, με στόχο τη δίκαιη μετατροπή της εργασιακής τους σχέσης σε σύμβαση εξηρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο κοινωνικό, καθώς αφορά σε χιλιάδες νέους ανθρώπους με γνώσεις και προσόντα που αισθάνονται ότι βιώνουν μια ιδιότυπη εργασιακή ομηρία. Η πολιτεία που δαπανά πόρους για την επαγγελματική κατάρτιση ικανών στελεχών είναι αδιανόητο να μην τα αξιοποιεί στη δημόσια διοίκηση, που εξακολουθεί να χωλαίνει.
Θυμίζουμε ακόμα ότι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ 2 φορές (ν.2738/1999 άρθρο 30 και ν.2839/2000 άρθρο 11) αποφασίσθηκε η μονιμοποίηση των συμβάσεων των τότε εργαζομένων που είχαν προσληφθεί σε προγράμματα επιμόρφωσης (stage).
Άραγε τώρα γιατί, δεν μετατρέπονται οι συμβάσεις σε αορίστου χρόνου αλλά οι εργαζόμενοι εκδιώκονται και οδηγούνται στην ανεργία;
Η κατάργηση των stage στην οποία προχωρά η Κυβέρνηση αποτελεί ακραία μορφή αδικίας κομματικού ρεβανσισμού και κατάφορη καταπάτηση του ελληνικού εργατικού δικαίου.
Λαμβάνοντας υπόψη:
-τις ανάγκες σε προσωπικό σε πλήθος υπηρεσιών του Δημοσίου και Ευρύτερου Δημόσιου τομέα (ιδιαίτερα σε νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία).
-την πολύτιμη εμπειρία που έχει αποκτηθεί μέσα από την άσκηση των ίδιων καθηκόντων με αυτά των μονίμων υπαλλήλων.
-την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών στις υπηρεσίες όπου έχουν τοποθετηθεί.
-τις συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων τους με σκοπό την παραμονή στις θέσεις αυτές ή τη μοριοδότησή τους.
Ερωτώνται οι κύριοι υπουργού:
1.Εάν προτίθενται να καταργήσουν τις διατάξεις των ν.3320/2005 και 3613/2007 που προβλέπουν την προσαύξηση της αποκτηθείσας εμπειρίας κατά 50% ενός εκάστου των απασχολουμένων σε προγράμματα stage, με δεδομένη την ισχύ των διατάξεων αυτών κατά την έναρξη του κάθε stage, το οποίο γνώριζε ο κάθε εργαζόμενος πριν συναινέσει στην απασχόλησή του με το καθεστώς αυτό.
2.Θα αξιολογηθεί –έστω και με την παρέμβαση του ΑΣΕΠ-η κάθε σύμβαση από τα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα των φορέων απασχόλησης, των ως άνω εργαζομένων με σκοπό τη μετατροπή των συμβάσεων stage σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου υπό τις προϋποθέσεις του Νόμου;
3.Θα διαιωνισθεί το εργασιακό καθεστώς κάλυψης των αναγκών του Δημόσιου Τομέα και των ΟΤΑ με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου που όμως θα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών απασχόλησής τους, αντί της ορθολογικής και δίκαιης λύσης της μετατροπής των ανωτέρω συμβάσεων stage σε αυτές που πραγματικά είναι δηλαδή συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου;
Από το Πολιτικό Γραφείο
