Η είδηση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια συγκλόνισε το δημοσιογραφικό κόσμο και προβλημάτισε την κοινή γνώμη σκορπίζοντας ερωτηματικά που προφανώς θα μείνουν αναπάντητα.
***
Σίγουρα η απώλεια μιας ανθρώπινης ψυχής και ιδιαίτερα ενός νέου ανθρώπου προκαλεί θλίψη. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει και οργή.
***
Πολλά είναι τα «γιατί» που εγείρονται, πολλές οι υποθέσεις, οι συνδυασμοί και στο επίκεντρο βέβαια αν πρόκειται για ευθεία βολή κατά της ελευθεροτυπίας και της ενημέρωσης.
***
Δεν νομίζω βέβαια ότι ο Γκιόλιας εκπροσωπούσε το δημοσιογραφικό κατεστημένο στην Ελλάδα ούτε θα μπορούσε να είναι ο εκφραστής της δημοσιογραφικής elite που κατευθύνει την διατεταγμένη ενημέρωση. Κατά συνέπεια καμία τρομοκρατική οργάνωση δεν θα είχε λόγο να δολοφονήσει έναν δημοσιογράφο με αδύναμη ή ανύπαρκτη υπογραφή.
***
Αν πάλι ο Γκιόλιας ήταν ο ασυμβίβαστος, ο αντίπαλος του κατεστημένου, ο μαχητής, τι λόγο θα είχαν οι «τρομοκράτες» να τον «καθαρίσουν», αφού θα είχαν συγγενείς ιδεολογικές απόψεις;
***
Ακούστηκαν πολλά και για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ένα σενάριο που δεν δένει μετά τη βαλλιστική έκθεση της αστυνομίας, εκτός κι αν πρόκειται για ανακοίνωση τακτικής.
***
Εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο Γκιόλιας ενόχλησε πολλούς, αποκάλυψε πολλά και «κρατούσε» πολλούς. Τα σημερινά πρωτοσέλιδα στην πλειοψηφία τους είναι θετικά για την προσωπικότητά του. Φυσικά δεν λείπουν οι υπερβολές που τον χαρακτηρίζουν νέο Λαμπράκη, Σωτήρη Πέτρουλα κ.λ.π επιχειρώντας να εκμεταλλευτούν το γεγονός πολιτικά.
***
Ακόμη και σε τέτοια τραγικά γεγονότα η ενημέρωση δεν στέκεται στο ύψος της είτε από συναισθηματισμό είτε από ιδιοτέλεια κι ας κόπτονται όλοι για το αγαθό της ελευθεροτυπίας.
***
Τα δημοσιογραφικά κανάλια των Αθηνών είναι δαιδαλώδη και σκοτεινά, οι δημοσιογραφικές διαδρομές σε μεγάλη εξάρτηση από συμφέροντα, φατρίες αλλά και από το ίδιο το κράτος.
***
Ας προσέξουμε, γιατί η μόλυνση επεκτείνεται και στην επαρχία. Ιδιαίτερα αυτοί που επιχειρούν να χειραγωγήσουν τα ΜΜΕ με το δέλεαρ των χορηγιών.
