Μέσα σε μια ερωτική σχέση πολλές φορές μπορεί να «πιάνουμε» τον εαυτό μας να μην μπορεί να δείξει ή να πει αυτό που νιώθει και σκέφτεται. Σημαντικό είναι να καταλάβουμε το λόγο που αυτό συμβαίνει και το κατά πόσο επηρεάζει τη συντροφική μας σχέση και φυσικά όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν ευκολότερα να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, να πουν: «σ’ αγαπώ» ή «είμαι θυμωμένος» ή «πονώ με αυτήν τη συμπεριφορά», δεν τρομάζουν ούτε με τα θετικά ούτε με τα αρνητικά συναισθήματα...
Σημαντικό είναι να μπορούμε να λέμε στο σύντροφό μας το «σ’ αγαπώ» χωρίς να μας ζητηθεί ή χωρίς να περιμένουμε κάποια απάντηση, απλά γιατί εμείς έχουμε την ανάγκη να μάθει ο άλλος αυτό που αισθανόμαστε γι’ αυτόν. Ακόμα και αυτοί που έχουν δυσκολία να εκφραστούν χρειάζονται να ακούσουν τα συναισθήματα του άλλου, να εισπράξουν την αγάπη, τον έρωτα, όλα αυτά τα θετικά συναισθήματα που παρέχουν χαρά και αποδοχή.
Αντίθετα τα λεγόμενα αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, ο θυμός, η οργή και η ζήλεια είναι ακόμα πιο δύσκολο να τα εκφράσουμε, εξωλεκτικά τουλάχιστον. Είναι σημαντικό όμως να μπορέσουμε να τα συζητήσουμε με σκοπό να μειωθεί η έντασή τους και κάποιες φορές να οδηγηθούμε σε λύσεις προβλημάτων, που έχουν δημιουργηθεί από αυτά. Πολλές φορές καταφεύγουμε στο να συζητάμε τα συναισθήματά μας με κάποιον τρίτο άνθρωπο, παρά με τον άνθρωπο που μας τα δημιουργεί, αυτό δεν είναι λύση και κάποιες φορές έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τα λύνουμε αλλά και να αναπτύσσουμε μια άσχημη συμπεριφορά προς τον σύντροφό μας, γιατί ακριβώς φοβόμαστε και να πούμε αυτό που σκεφτόμαστε αλλά και τις άσχημες αντιδράσεις του άλλου.
Τα συναισθήματα είτε θετικά είτε αρνητικά πρέπει να τα συνειδητοποιούμε, να τα επεξεργαζόμαστε και κατ’ επέκταση να τα εκφράζουμε στον σύντροφό μας. Έτσι και εκείνος θα γνωρίζει το τι αισθανόμαστε, το τι μας προβληματίζει ή το τι δεν μας αρέσει. Θα εισπράξει αγάπη, αποδοχή και σεβασμό αλλά και εμείς θα έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας αφού θα έχουμε αντιμετωπίσει τον φόβο μας να εκφραστούμε.