Και το ΠΑΣΟΚ θα υπάρχει όσο ακουμπά στις ρίζες του, όσο ακούει την κοινωνία, όσο παραμένει πιστό στις αξίες και στα οράματά του. Φθάσαμε όμως στο πιο κρίσιμο σημείο της ιστορίας του. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του.
Σήμερα μέσα σ' αυτή την ιδιαίτερα αρνητική συγκυρία οφείλουμε να επισημάνουμε:
Αποδείχθηκε μία ακόμη φορά με εμφατικό τρόπο ότι όταν το ΠΑΣΟΚ αποκόπτεται από τη βάση του οδηγείται σε ήττες. Την τελευταία διετία οι άστοχες επιλογές της ηγεσίας του κόμματος, η αναποτελεσματική κυβερνητική παρουσία των κορυφαίων στελεχών του και οι αντιλαϊκές πολιτικές που εκφράστηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο, σκέπασαν με ομίχλη τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ δίνοντας την ευκαιρία σε νεόκοπους πολιτικούς και σκεπτικιστές μιας νέας εποχής της πλήρους παγκοσμιοποίησης και των αδηφάγων οικονομικών συμφερόντων να βγουν στην επιφάνεια και να μιλούν για την ανατολή μιας νέας πολιτικής δύναμης που θα καλύψει το «παλιό και φθαρμένο».
Αποδείχθηκε δηλαδή το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με το προβαλλόμενο πολιτικό προσωπικό του κινήματος και αναφέρομαι σε όσους είτε μέσα από υπουργικούς ρόλους είτε μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων επιλέχτηκαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Αναδείξαμε από το πουθενά πολιτικάντηδες και τους εμπιστευτήκαμε κρίσιμες θέσεις, με κριτήριο όχι την ικανότητα αλλά τη δουλικότητα. Μας επιβλήθηκαν «στελέχη» με κριτήριο όχι τη δυνατότητα να διοικήσουν αλλά τη σχέση τους με διάφορους πόλους εξουσίας. Ετσι βρεθήκαμε σε μια κυβερνητική πλειοψηφία με πρόσωπα είτε που δεν είχαν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική, είτε με παράγοντες που ήρθανε στο ΠΑΣΟΚ μετά το 2000, είτε με αλεξιπτωτιστές που έκαναν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις με πόλους εξουσίας.
Αποδείχθηκε επίσης ότι η εξουσία είναι ιδιαίτερα βλαπτική για το κίνημά μας όταν δεν υπάρχει σαφής και συγκεκριμένη κατεύθυνση, όταν δεν υπάρχει σχέδιο, όταν δεν υπάρχει στρατηγική. Για πολλούς έγινε αυτοσκοπός, διαβατήριο για την προσωπική τους ανέλιξη.
Για πολύ λίγους, δυστυχώς, ίσχυσε ότι «είμαστε στην εξουσία για να υπηρετήσουμε το λαό».
Αποδείχθηκε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιβιώσει έχοντας απέναντί του το σύνολο της κοινωνίας. Οσοι σχεδίασαν σε κλειστά γραφεία πολιτικές σύγκρουσης με το λαό να είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα. Αποδείχθηκε ότι η κρίση ιδεολογίας οδήγησε σε αδυναμία ανάλυσης και σε κρίση στρατηγικού σχεδιασμού. Αλλά πάνω από όλα έθεσε ένα τεράστιο και ίσως το πιο κρίσιμο ερώτημα: Κάτω από αυτές τις συνθήκες ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας;
Πρέπει εδώ να πούμε ότι δεν γίνεται να ταυτιστούμε ούτε με δεξιές, ούτε με νεοφιλελεύθερες απόψεις, ούτε με φασίζουσες λογικές που αποθεώνουν το πρόσωπο και τον τακτικισμό. Μπορούμε να συμφωνήσουμε με τους εμπνευστές της μεγάλης κεντροδεξιάς, της διαχείρισης, της σπατάλης και του συμβιβασμού; Μπορεί σε ένα πολιτικό νεφέλωμα με διαχειριστική λογική να χωράνε πολλά, αλλά αυτό δεν είναι κόμμα που μπορεί να έχει μακρά πνοή.
Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Η χώρα έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ και πρέπει να ξανασυναντήσουμε ΑΜΕΣΑ το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Δεν χρειαζόμαστε ούτε ΠΑΣΟΚ plus ούτε ΠΑΣΟΚ μπας κλας.
Δεν έχει ανάγκη η κοινωνία ούτε το ΠΑΣΟΚ του συμβιβασμού, ούτε το ΠΑΣΟΚ της εκσυγχρονιστικής περιόδου, ούτε το ΠΑΣΟΚ των κηπουρών και των παρατρεχάμενων. Τα μεταλλαγμένα πολιτικά προϊόντα είναι επικίνδυνα και για το λαό και για τη χώρα.
Οι απαντήσεις θα δοθούν μόνο μέσα από τις καταστατικές μας διαδικασίες, που οφείλουν όλοι να τις σεβαστούν μέσα από ένα ανοικτό, δημοκρατικό, καθαρό συνέδριο.
