Αναπόσπαστο κομμάτι της μεσογειακής διατροφής και ανεξάρτητα από την εποχή, η κατανάλωση ψαριών θα πρέπει να γίνεται 2-3 φορές την εβδομάδα.
Όπως και τα θαλασσινά, έτσι και τα ψάρια είναι εύπεπτα και περιέχουν φώσφορο, ιώδιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σίδηρο, χαλκό και κοβάλτιο. Επιπλέον, είναι πηγές άφθονης βιταμίνης Α, Ε και D (ειδικά όσα τρώγονται με το κόκαλο) και ορισμένων Β και φολικού οξέος, ενώ τα ιδιαίτερα λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός, ο γαύρος, η σαρδέλα, η μαρίδα, ο κολιός, η πέστροφα και η τσιπούρα, περιέχουν σε μεγαλύτερες ποσότητες τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, όπως άλλωστε και τα πιο λιπαρά θαλασσινά. Τα παραπάνω λιπαρά οξέα, αποδεδειγμένα συνεισφέρουν στην προστασία του οργανισμού μας ποικιλοτρόπως.
Έτσι, πέρα από «καλό λίπος»’, βιταμίνες μέταλλα και ιχνοστοιχεία, τα ψάρια και θαλασσινά είναι καιπολύτιμη πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας, ενώ χοληστερόλη συναντάμε και στα δύο είδη, περισσότερη όμως σε ορισμένα θαλασσινά.
Συναγρίδα vs. καλαμάρι
Το ψητό καλαμάρι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα π.χ. από την ψητή συναγρίδα και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο μενού μας τακτικά μαζί με τα υπόλοιπα θαλασσινά.Περιέχει συγκριτικά ελάχιστο λίπος χαμηλό σε κορεσμένα (υπολογίζεται ότι πάνω από το 50% των λιπαρών του καλαμαριού αποτελούνται από τα ωφέλιμα ω-3 λιπαρά οξέα) και πληθώρα βιταμινών Β, ενώ τα 100 γραμμάρια δεν προσφέρουν περισσότερες από 80 θερμίδες.
Αντίθετα, το τηγανητό καλαμαράκι δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή, ιδίως αν δεν γνωρίζουμε και το είδος – ποιότητα του λαδιού που χρησιμοποιείται. Αντιθέτως, όταν το καλαμαράκι είναι φρέσκο και ολόκληρο (π.χ. θράψαλο), ψητό γίνεται εξίσου μαλακό και γευστικό, συνοδευόμενο από λεμόνι και μυρωδικά. Δοκιμάστε το!
Όχι «δίαιτα»…ψάρι!
Οι ρίζες της ελληνικής μεσογειακής διατροφής πλησιάζουν αισθητά μια «δίαιτα». Ε λοιπόν, αν βελτιωθούν δύο – τρεις ακόμα παράμετροι στη νεοελληνική διατροφή θα απολαμβάνουμε τα οφέλη της πιο υγιεινής, ποικίλης και συνάμα γευστικής κουζίνας του κόσμου όλες τις εποχές, κι όχι μόνο στο καλοκαιρινό «ευζήν» μας! Πράγματι, τι καλύτερο από φρέσκο χταποδάκι στη σχάρα και σπαρταριστό κολιό με λεμόνι, ψαρεμένα μόλις από τον ψαροντουφεκά της παρέας στην παραλία ή τον ψαρά του νησιού στην ταβέρνα, ή ακόμα και σερβιρισμένα στη βεράντα μας (από τον ιχθυοπώλη της γειτονιάς) μαζί με μια δροσερή αγγουροσαλάτα; Πώς θα σας φαινόταν αν η σκηνή αυτή ήταν το χειμώνα; Δεν είναι δα και τόσο άσχημη σαν εικόνα. Καλή ψαροφαγία!
iatronet.gr
