Άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντάρα
www.konstandaras.gr
Δεν διάβασα, ούτε καν φυλλομέτρησα το βιβλίο του πρώην υπουργού Γιώργου Αλογοσκούφη « Η Ελλάδα μετά την κρίση» που παρουσιάστηκε αυτές τις μέρες στην Αθήνα
Και προφανώς δεν πρόκειται να το διαβάσω, αφού δεν είναι «βιβλίο», δεν είναι λογοτεχνία ή ιστορία ή διήγημα ή ποιητική συλλογή αλλά στην ουσία «σύγγραμμα» κάποιου είδους που αφορά ολίγους με πρώτο – πρώτο τον ίδιο τον κ. Αλογοσκούφη.
Που δεν είναι συγγραφέας.
Όπως συγγραφείς δεν είναι όλοι αυτοί οι υπουργοί και βουλευτές , νυν και τέως, που εκδίδουν βιβλία, έτσι απλώς για να τα εκδώσουν, είτε για να καταγράψουν τις προσωπικές τους απόψεις γύρω από κάποια πολιτικο – οικονομικά γεγονότα, με στόχο να υποδηλώσουν την παρουσία τους.
Ή για να πλουτίσουν το βιογραφικό τους.
Ή –τέλος- για να βοηθήσουν την ακαδημαική τους καριέρα , εφ όσον πρόκειται για καθηγητές.
Μερικοί, είναι εξαιρέσεις. Όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης ( κυρίως). Ή ο Βύρων Πολύδωρας. Και κάποιοι άλλοι. Εξαιρέσεις όλοι τους.
Μελέτησα όμως τους γνωστούς δημοσιογραφικούς συνειρμούς περί το « Η Ελλάδα μετά την κρίση» και διαπίστωσα ότι όσοι διάβασαν το βιβλίο – εάν το διάβασαν ολόκληρο και όχι κάποια «ζουμερή» περίληψη που συνήθως παρέχεται από τον εκδοτικό οίκο ή τον συγγραφέα τον ίδιο για προφανείς λόγους - εστίασαν σε πολιτικές προεκτάσεις του πονήματος του τέως «Τσάρου της Οικονομίας» που βρέθηκε αιφνιδιαστικά εκτός κυβέρνησης με ένα τρόπο που ομολογουμένως του προκάλεσε πολύ δυσάρεστη αντίδραση.
Κυρίαρχη φράση: Ότι « Νέο πονοκέφαλο αναμένεται να δημιουργήσει στη ΝΔ η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Αλογοσκούφη».
Κι αυτό γιατί εκεί, ο πρώην «τσάρος» « διατυπώνει τις απόψεις του γι' αυτά που έγιναν και γι' αυτά που πρέπει να γίνουν, ενώ δεν λείπουν οι αιχμές εναντίον του Κ. Καραμανλή.»
Όπως πρόσεξα, στο βιβλίο του, ο κ. Αλογοσκούφης « αναφέρεται στην οικονομική πολιτική της τετραετίας 2004-2008» ενώ « σε ό,τι αφορά τον Κώστα Καραμανλή, αν και στενός συνεργάτης για πάνω από δέκα χρόνια, ο κ. Αλογοσκούφης δεν αναφέρει ούτε μια φορά το όνομα του»
Αντ’ αυτού -όπως σημειώνουν Τα Νέα- επιλέχθηκε το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.
Τι επιλέγουν οι δημοσιογράφοι να προβάλουν; Αυτό που γράφει ο κ. Αλογοσκούφης ότι «Χρειάζεται πρώτα απ΄ όλα ηγεσία. Αποφασισμένοι πολιτικοί, που χωρίς φοβικά σύνδρομα, ιδεοληψίες και εξαρτήσεις θα αναλάβουν να πείσουν, να ερμηνεύσουν και τελικά να υλοποιήσουν ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων».
Και το άλλο που γράφει ότι «Οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να κυβερνούν και όχι για να διαχειρίζονται τον πολιτικό χρόνο, αναζητώντας ευκαιρίες για εκλογικούς ή άλλους αιφνιδιασμούς». Το οποίο φανερώνει, κατά τους «εκτιμητές» ότι ο κ. Αλογοσκούφης θεωρεί ότι «από τον Ιανουάριο του 2007 και μετά γίνεται διαχείριση της οικονομίας βδομάδα με τη βδομάδα και δεν υπάρχει οικονομικός σχεδιασμός».
Όλα καλά. Ο καθένας έχει τις απόψεις του. Σεβαστές. Αυτό που δεν αντιλαμβάνομαι είναι γιατί αφού μέχρι και το 2008 ο κ. Αλογοσκούφης ΗΤΑΝ στην κυβέρνηση, ΠΗΡΕ αποφάσεις, ΜΕΤΕΣΧΕ υπουργικών συμβουλίων και κυβερνητικών επιτροπών, ΣΥΝΕΤΑΞΕ προυπολογισμό και τον ΚΑΤΕΘΕΣΕ κι όλας, είχε επιλέξει να παραμείνει στη θέση του ; Γιατί δεν είχε παραιτηθεί αφού έβλεπε ότι γινόταν απλός «διαχειριστής της οικονομίας» ; Σε τι προσέβλεπε; Τι περίμενε; Και το δεύτερο: αντιλαμβάνεται άραγε – ανεξαρτήτως των όποιων εξειδικευμένων απόψεών του που δεν αρνούμαι ότι , κατά τεκμήριο, ακούγονται σωστές- ότι όσα καταθέτει , στην ουσία ΕΝΑΝΤΙΟΝ του Καραμανλή ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ όπως και το ότι δεν αναφέρει καν το όνομα του πρωθυπουργού , συνεργάτη και ευεργέτη του, σ όλο το βιβλίο, αποτελεί την εσχάτη αχαριστία;
Διότι τι είναι η αχαριστία παρά το ότι στρέφεσαι εναντίον αυτού που σε στήριξε, σε ανέδειξε, σε προέβαλε, επιθυμώντας να του κάνεις κακό επειδή μία φορά δεν σε κάλυψε;
Γνωρίζω τον Γιώργο Αλογοσκούφη. Ήπιος, καλομίλητος, μεθοδικός, οργανωμένος άνθρωπος. Αναγνωρίζω ότι ΔΕΝ το περίμενε να αντικατασταθεί στον τελευταίο ανασχηματισμό. Αλλά δεν αντικαταστάθηκε από κάποιον διάδοχο του Καραμανλή. Από τον ίδιο τον Καραμανλή αντικαταστάθηκε. Ο οποίος και τον είχε τοποθετήσει επί χρόνια στο υψηλότερο σκαλί των συνεργατών του και του είχε εμπιστευθεί το κρισιμότερο πόστο στην κυβέρνησή του.
Ξέρω τι σημαίνει πολιτική απομόνωση, ξέρω τι σημαίνει αίσθημα αδικίας, ξέρω τι σημαίνει απρόσμενη απομάκρυνση. Αλλά για τον Αλογοσκούφη, δεν υπάρχει δικαιολογία. Έγινε πολιτικά αυτός που έγινε χάρις στον Καραμανλή. Και τέτοια αχαριστία, δεν έπρεπε να επιδείξει.
