ΜΌΡΝΑ - ΕΛΑΤΟΧΏΡΙ
Δυο όμορφοι ορεινοί προορισμοί,για τους οποίους δεν απαιτείται αυτοκίνητο εκτός δρόμου το καλοκαίρι.
Η Μόρνα, στο δρόμο Κατερίνης -Ελασσόνας (στα χαρτιά είναι γραμμένος ως εθνική οδός,ο θεός να την κάνει!) στρίβουμε δεξιά μέσα από το χωριό Φωτεινά και διαμέσου μιας πανέμορφης διαδρομής μέσα στο δάσος, (ο δρόμος ειναι ασφαλτοστρωμένος), φτάνουμε στον εγκαταλειμμένο οικισμό.
Λίγα σπίτια έχουν ανακαινισθεί με παραδοσιακό στιλ.
Ερειπωμένο πια το παλιό ξυλουργείο.
Ο χείμαρρος Μαυρονέρι
και το παλιό πέτρινο γεφύρι που συνδέει τις δυο πλαγιές της λαγκαδιάς την οποία διασχίζει το Μαυρονέρι.
Επιστρέφοντας από τον ίδιο δρόμο προς Κατερίνη αριστερά συναντάμε τη διασταύρωση προς Ελατοχώρι, το γνωστό χιονοδρομικό κέντρο. Το επισκεφθήκαμε καλοκαίρι, γι' αυτό μην περιμένετε χιόνια.
Καθήσαμε για φαγητό λίγο πριν την είσοδο του χωριού με θέα το χείμαρρο Αγιονέρι.
Η όρεξή μας τραβούσε πέστροφα ψητή και προφανώς επειδή δεν είχαν ανάψει ακόμα τα κάρβουνα, μας πρότειναν τηγανητή, γιατι, λέει, το συγκεκριμένο ψάρι θέλει πενήντα λεπτά της ώρας για να ψηθεί! Για όνομα του θεού, ρε παιδιά, ούτε μπριζόλα παλιοβούβαλου να ήταν! Τέλος πάντων κάναμε ότι τους πιστέψαμε, αλλά και η τηγανητή καλή ήταν.
Και η έκπληξη! Λαχανόκηπος με σακούλες αλουμινίου γεμάτες νερό, εντομοαπωθητικό για το οποίο μας μίλησε σε σχετική ανάρτηση το καλό μας ΔΥΟΣΜΑΡΆΚΙ.
Ηταν μια ημερήσια εξόρμηση, μακριά απ' τη θάλασσα κυριακάτικα, όπου γίνεται "πατείς με-πατώ σε".
Η Μόρνα, στο δρόμο Κατερίνης -Ελασσόνας (στα χαρτιά είναι γραμμένος ως εθνική οδός,ο θεός να την κάνει!) στρίβουμε δεξιά μέσα από το χωριό Φωτεινά και διαμέσου μιας πανέμορφης διαδρομής μέσα στο δάσος, (ο δρόμος ειναι ασφαλτοστρωμένος), φτάνουμε στον εγκαταλειμμένο οικισμό.
Λίγα σπίτια έχουν ανακαινισθεί με παραδοσιακό στιλ.Ερειπωμένο πια το παλιό ξυλουργείο.
Ο χείμαρρος Μαυρονέρι
και το παλιό πέτρινο γεφύρι που συνδέει τις δυο πλαγιές της λαγκαδιάς την οποία διασχίζει το Μαυρονέρι.
Επιστρέφοντας από τον ίδιο δρόμο προς Κατερίνη αριστερά συναντάμε τη διασταύρωση προς Ελατοχώρι, το γνωστό χιονοδρομικό κέντρο. Το επισκεφθήκαμε καλοκαίρι, γι' αυτό μην περιμένετε χιόνια.
Καθήσαμε για φαγητό λίγο πριν την είσοδο του χωριού με θέα το χείμαρρο Αγιονέρι.
Η όρεξή μας τραβούσε πέστροφα ψητή και προφανώς επειδή δεν είχαν ανάψει ακόμα τα κάρβουνα, μας πρότειναν τηγανητή, γιατι, λέει, το συγκεκριμένο ψάρι θέλει πενήντα λεπτά της ώρας για να ψηθεί! Για όνομα του θεού, ρε παιδιά, ούτε μπριζόλα παλιοβούβαλου να ήταν! Τέλος πάντων κάναμε ότι τους πιστέψαμε, αλλά και η τηγανητή καλή ήταν.Και η έκπληξη! Λαχανόκηπος με σακούλες αλουμινίου γεμάτες νερό, εντομοαπωθητικό για το οποίο μας μίλησε σε σχετική ανάρτηση το καλό μας ΔΥΟΣΜΑΡΆΚΙ.
Ηταν μια ημερήσια εξόρμηση, μακριά απ' τη θάλασσα κυριακάτικα, όπου γίνεται "πατείς με-πατώ σε".
