Ακούσαμε τον Δήμαρχο μετά τον αγώνα τρεξίματος που έγινε την Κυριακή να μιλάει για όλα όσα μπορούμε να κάνουμε αν το θέλουμε.
Όλοι οι αθλητές και τα σωματεία έχουν τα γήπεδά τους εκτός από τους Κατερινιώτες δρομείς. Το ταρτάν (δημοτικό στάδιο), η άσφαλτος και οι κυβόλιθοι (Πέλεκας) είναι ότι χειρότερο για τις αρθρώσεις των ποδιών και τους συνδέσμους, των αθλητών που τρέχουν συστηματικά. Κι επειδή οι δρομείς διώκονται με μανία από κάθε είδους χλοοτάπητα (σε όλα τα γήπεδα της πόλης που έχουν χορτάρι) με την δικαιολογία ότι τον καταστρέφουν θα ήθελα να καταθέσω μια πρόταση που με ελάχιστο κόπο και προσπάθεια θα έλυνε ένα χρόνιο πρόβλημα των δρομέων της πόλης μας.
Όπως γνωρίζουμε απέναντι από τον συνοικισμό της Ανδρομάχης υπάρχει μια μεγάλη έκταση χορτολιβαδική αναξιοποίητη που ανήκει από όσο ξέρω στον Στρατό. Γνωρίζω ότι έγιναν στο παρελθόν ενέργειες η έκταση αυτή να περάσει στον Δήμο. Χωρίς να αλλάξει κάτι στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του χώρου και χωρίς καμία μετατροπή της επιφάνειας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η τεράστια αυτή έκταση για τρέξιμο και για περπάτημα όπως ακριβώς σχεδίασα στην φωτογραφία που σας στέλνω.
Σχεδίασα μια πίστα μήκους 2 χιλιομέτρων (βλέπε φωτό ΠΙΣΤΑ) και πλάτους 3 μέτρων φυσικού χλοοτάπητα όπως φαίνεται στην φωτογραφία που με ελάχιστη παρέμβαση (πάτημα με οδοστρωτήρα σε κάποια σημεία) θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετική πίστα για τρέξιμο ισάξια και καλύτερη της πίστας του Λιτοχώρου (μιας και είναι εντελώς επίπεδη) και ταυτόχρονα ο τόπος συγκέντρωσης και προπόνησης των Κατερινιωτών δρομέων και όχι μόνο. Και μόνο η καθημερινή χρήση αυτής της λωρίδας δεν απαιτεί κανένα άλλο είδος συντήρησης. Αν μελλοντικά αλλάξει η χρήση της γης και του χώρου θα σταματήσει και η ύπαρξή της. Τόσο απλά.
Και για να φανεί και το μέγεθος της έκτασης αυτής παραθέτω μια άλλη φωτογραφία (ΠΙΣΤΑ 1)από την περιοχή του γηπέδου που έχει ακριβώς την ίδια έκταση με τη έκταση που μιλάμε και περιλαμβάνει το δημοτικό στάδιο το σχολικό συγκρότημα των δύο Λυκείων 2ου και 5ου (Πρώην Πολυκλαδικό), του ΤΕΙ του μουσικού σχολείου και μέρος από τα δύο πάρκα-πλατείες της περιοχής. Γιατί είναι άλλο να κάνεις 10 στροφές στα πευκάκια στο κλειστό γυμναστήριο (2χλμ περίπου), άλλο 5 στροφές(2χλμ) στο ταρτάν του Πιερικού και άλλο 2χλμ σε μια ενιαία διαδρομή με φυσικό χλοτάπητα. Νομίζω ότι είναι εφικτό να γίνει και η κοινότητα των δρομέων να βρει επιτέλους το «Στέκι» της.
Με εκτίμηση
Μπεϊνάς Ιωάννης
Εκπαιδευτικός 
