Δια χειρός Αλιθέρση
Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ο φίλος μου ο Πέτρος σήμερα το πρωί που τον συνάντησα ήταν αν βλέπω ντοκιμαντέρ. Του απάντησα πως βλέπω μετά μανίας...
Μου λέει: «πρόσεξες τις αγέλες με τα βουβάλια, πρόσεξες πόσο δυνατά είναι; Και όχι μόνο πολύ δυνατά, αλλά και η κάθε αγέλη αποτελείται από ένα τεράστιο πλήθος. Όμως παρόλα αυτά είναι τρωτά στις επιθέσεις που δέχονται από μια ολιγάριθμη ομάδα από ύαινες που η δυναμή τους, είναι ελάχιστη σε σχέση με την δύναμη της εν λόγω αγέλης. Και αυτό επειδή χρησιμοποιούν τη πονηριά, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη, μου λέει, την οργανωτικότητα το σχεδιασμό, τον αιφνιδιασμό, την τρομοκρατία. Έτσι οι επιθέσεις που κάνουν είναι καλά σχεδιασμένες και έχουν σαν αρχικό στόχο να τρομοκρατήσουν και να διασπάσουν το κοπάδι. Όταν αυτό γίνει κατορθωτό τότε περικυκλώνουν τα απομονωμένα βουβάλια και με συντονισμένες επιθέσεις τα κατασπαράζουν και πάει λέγοντας.»
Σκέψου όμως, συνεχίζει να λέει, «αν τα βουβάλια λειτουργούσαν οργανωμένα και με σχέδιο, όπως και οι ύαινες, φύλαγαν τα νώτα τους και τις περικύκλωναν τι θα είχε γίνει τότε. Εν ρυπή οφθαλμού θα τις είχαν ποδοπατήσει και δεν θα είχε απομείνει τίποτα.»
Από ότι όμως φαίνεται τα βουβάλια δεν γνωρίζουν τη δυναμή τους και προπαντός δεν έχουν γκεσέμι όπως θα παρατηρούσε και ο Παπά-Ηλίας!
