Η Ελλάδα είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες που πλήττονται περισσότερο από την αλάτωση των εδαφών, η οποία οφείλεται σε ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως οι ακατάλληλες πρακτικές άρδευσης, η χρήση αρδευτικών υδάτων με μεγάλη περιεκτικότητα σε άλατα και οι ανεπαρκείς συνθήκες αποστράγγισης. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Το Βήμα, υψηλά επίπεδα αλάτων στο έδαφος περιορίζουν το γεωργικό και οικολογικό δυναμικό και συνιστούν σημαντική οικολογική, κοινωνική και οικονομική απειλή για τη βιώσιμη ανάπτυξη μιας περιοχής. «Προβλήματα αλάτωσης υπήρχαν και υπάρχουν στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση μπορεί να έχει επιδεινωθεί εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής αλλά και της εξάπλωσης των αρδεύσεων με συνέπεια να γίνεται υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και υφάλμυρωση του υπόγειου νερού το οποίο προκαλεί αλάτωση των εδαφών», λέει ο καθηγητής εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Κοσμάς, προσθέτοντας ότι η εξέλιξη του φαινομένου δεν παρακολουθείται συστηματικά σε όλες τις περιοχές της χώρας. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής, «κλασικό παράδειγμα αποτελεί ο Θεσσαλικός κάμπος. Ωστόσο με την επαναφορά μέρους της λίμνης Κάρλας θα εμπλουτιστεί ο υπόγειος υδροφορέας και θα βελτιωθεί η ποιότητα του υπόγειου νερού».
Από την πλευρά του, ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ευθύμιος Λέκκας επισημαίνει ότι η αλάτωση αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την ερημοποίηση των εδαφών. «Η αλάτωση είναι εντονότερη τις τελευταίες δύο δεκαετίες διότι γίνεται μεγαλύτερη εκμετάλλευση των υδάτων για την άρδευση των καλλιεργειών αλλά και για αστική χρήση κυρίως σε παράκτιες περιοχές του ελληνικού χώρου. Έτσι, παρατηρείται διήθηση του θαλασσινού νερού στους υπόγειους υδροφορείς σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε περίπτωση» τονίζει ο κ. Λέκκας, προειδοποιώντας ότι με την πάροδο του χρόνου δημιουργείται μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση μπορεί να έχει επιδεινωθεί εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής αλλά και της εξάπλωσης των αρδεύσεων με συνέπεια να γίνεται υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και υφάλμυρωση του υπόγειου νερού το οποίο προκαλεί αλάτωση των εδαφών», λέει ο καθηγητής εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Κοσμάς, προσθέτοντας ότι η εξέλιξη του φαινομένου δεν παρακολουθείται συστηματικά σε όλες τις περιοχές της χώρας. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής, «κλασικό παράδειγμα αποτελεί ο Θεσσαλικός κάμπος. Ωστόσο με την επαναφορά μέρους της λίμνης Κάρλας θα εμπλουτιστεί ο υπόγειος υδροφορέας και θα βελτιωθεί η ποιότητα του υπόγειου νερού».
Από την πλευρά του, ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ευθύμιος Λέκκας επισημαίνει ότι η αλάτωση αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την ερημοποίηση των εδαφών. «Η αλάτωση είναι εντονότερη τις τελευταίες δύο δεκαετίες διότι γίνεται μεγαλύτερη εκμετάλλευση των υδάτων για την άρδευση των καλλιεργειών αλλά και για αστική χρήση κυρίως σε παράκτιες περιοχές του ελληνικού χώρου. Έτσι, παρατηρείται διήθηση του θαλασσινού νερού στους υπόγειους υδροφορείς σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε περίπτωση» τονίζει ο κ. Λέκκας, προειδοποιώντας ότι με την πάροδο του χρόνου δημιουργείται μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
